Maandagochtendoverleg

Het is maandagochtend. Wilders hangt onderuitgezakt in een stoel, en kijkt naar de goedkope plastic PVV-balpen waarvan hij ongedurig het knopje in- en uit klikt op de vergadertafel.

“Nou, waar blijven die lui?” vraagt hij korzelig aan Rutte.

“Oh, die moeten er zo zijn!” roept Rutte luchtig, “waarschijnlijk hebben ze een wat zwaar weekend gehad, ha ha ha!” Rutte schraapt zijn keel en kijkt voor de zekerheid nog eens uit het raam.

Wilders zwijgt, en loert naar de website van de Telegraaf op zijn iPod, die voor hem op tafel ligt.

“Ah, daar zijn ze!” roept Rutte opgelucht, als hij de zwarte BMW ziet komen aanrijden.

Opstelten komt even later, voor zover hem dat mogelijk is, gehaast binnenlopen. Hij ploft zijn koffertje op tafel, daarbij de koffiekop van Wilders omstotend. Wilders grist vliegensvlug zijn iPod van tafel.

“Sjesuss…”
“Sorry, sorry!” haast Opstelten zich te verontschuldigen.

Teeven komt met vastberaden pas de kamer in benen met een zware aktentas onder zijn arm.

“Morgen, heren!”
“Aaaah, goedemorgen Fred!” roept Rutte.
“Zal ik nog koffie laten komen?”
“Graag, want ik heb nog niet de kans gekregen hem op te drinken” zegt Wilders, een korte blik op Opstelten werpend.

Rutte neemt de hoorn van een telefoon op de vensterbank op en bestelt nog een rondje koffie.

Hij gaat daarna ook zitten en rangschikt zijn notitieblok en laptop voor zich op tafel.

“Wel heren, dan wou ik het overleg beginn…”
“Hoe staat het met die minimumstraffen?” vraagt Wilders, nog steeds naar zijn in- en uit klikkende pen kijkend.

Als er niet direct een antwoord komt kijkt hij Opstelten aan.

“Ah!” Opstelten stopt met het zoeken in zijn koffertje, schraapt zijn keel en plaatst zijn handen met de vingertoppen tegen elkaar voor zich op tafel.
“De situatie is zo, dat wij op het ministerie een inleidende bespreking hebben gehad met de klankbordgroep van het ambtenarenoverleg, en dat wij daar begin volgende maand een evalu…”

“Er is dus nog niks gebeurd?” onderbreekt Wilders hem.
“Misschien kunnen we eerst even…” begint Rutte.
“Waar blijft die koffie eigenlijk, Mark?” vraagt Wilders.
“Ik zal nog eens even bellen”, mompelt Rutte, en loopt weer naar de telefoon op de vensterbank.

“Je moet begrijpen Geert, dat die procedures op ministeries…” begint Teeven,
“Over jou kom ik zo meteen nog te spreken en ik ken die procedures op ministeries” zegt Wilders kort.

“Dus het is nog niet duidelijk wanneer er ook maar een begin gemaakt kan worden met het invoeren van minimumstraffen?” vraagt Wilders aan Opstelten.
“Nou, als de evaluatie…”
“Heb je een datum?’
“Nog niet, maar…”
“Ok, duidelijk.”

“En wanneer kunnen we het straatterrorisme met het leger gaan aanpakken, Fred? Dat we niet om de haverklap met onder de nutella ingesmeerde glijbanen in Gouda zitten te kijken?”
“Deze zaken moeten goed ingebed zijn in de wet, Geert, en we zitten voorlopig wel nog met een Eerste Kamer waar we geen meerderheid hebben.”

Wilders rolt met zijn ogen.

“Ja. Ja. Ja. Ik wéét dat we daar nog geen meerderheid hebben, daar hoef je me echt niet steeds aan te herinneren. Maar je zou toch op zijn minst kunnen zorgen dat je alles klaar hebt zodat we du moment er een nieuwe Eerste Kamer is die maatregelen er direct door kunnen jassen? Moet ik nou echt alles uitspellen voor jullie?
En preventief fouilleren, hoe staat het daarmee?”

“Ik wou toch echt eerst even de agenda…” probeert Rutte weer.
“Mark, daar is de koffie! Melk en suiker graag!” zegt Wilders.