Niet alleen speelt Lodewijk Asscher ministertje in het kabinet Bruin II, in zijn vrije tijd houdt hij soms ook gelegenheidsspeeches bij gezellige gelegenheden met borreltjes en zo. Zo deed hij dat gisteren bij de lancering van het boek ‘Familie is alles’ van schrijfster/journaliste Margalith Kleijwegt, een titel die een beetje de weeë luierlucht van het CDA ten tijde van Balkenende oproept, maar handelt over leerlingen van een vmbo-school in Amsterdam-West, een school die Asscher nog kent uit zijn tijd als wethouder in Amsterdam.
De kapotgekookte spruitjes en volgescheten luiers komen je pas echt tegemoet walmen als Asscher in zijn speech dingen zegt als: ‘ouders en scholen moeten kinderen in het gareel houden’ en ‘zij moeten grenzen stellen aan hun gedrag’. Daarna volgt nog een hoop nietszeggende blabla over ‘verantwoordelijkheid nemen’, ‘normeren’ en ‘bijbrengen van burgerschap’, maar vreemd genoeg zegt Asscher ook dingen waaruit blijkt dat hij best weet hoe het wél zou moeten.
Zo zegt hij dat problemen niet alleen benoemd moeten worden, maar ook aangepakt. Dat is ferme taal voor iemand die in de anderhalf jaar dat hij nu minister van Sociale Zaken is zelfs nog nauwelijks aan het benoemen van de sociale problemen in Nederland is toegekomen, laat staan dat hij er ook maar iets aan heeft gedaan. Met een hint naar de recente overval met dodelijke afloop te Deurne zegt Asscher in dezelfde speech dat er betere scholing moet komen en werk, om onze jeugd perspectief te bieden.
Nounou. Zozo. Je zou dan als argeloze toehoorder toch bijna zeggen, nou man, wat houdt je tegen, jij bent hier toch verdomme de minister, doe er wat aan.
Want als Asscher dat allemaal zo goed weet, werpt zich natuurlijk direct de vraag op waarom het kabinet waarin hij minister van Sociale Zaken en vice-premier is, de werkloosheid alleen maar laat oplopen, tot welhaast astronomische hoogten maar liefst, waarom het onderwijs in ons land alleen maar slechter wordt ten opzichte van het onderwijs in andere landen wereldwijd en waarom het aantal leerlingen per leerkracht al jarenlang alleen maar stijgt.
Ik kan me toch niet voorstellen dat Asscher dit bedoelt met ‘betere scholing en werk’, of dat hij met dit alles de jeugd veel perspectief geeft. Ja, perspectief op een baantje als overvaller waarbij je, aangemoedigd door leden van hetzelfde kabinet waarvan Asscher deel uitmaakt, zomaar voor je raap wordt geschoten.
Door de neoliberale management van de Nederlandse maatschappij kan de werkloosheid alleen maar een kant opgaan – omhoog.
Ik denk dat het beter is bruine types als Lodewijk Asscher die de hobby’s van Stuckart en Heydrich nieuw leven in wil blazen in het gareel te houden….
Die Asscher is werkelijk een viezerik van het ergste soort.
Perpectief , dat is natuurlijk in de Sociaal Democratische Modus iets heel plats .. Plat opzoek naar een baantje bij een groot bedrijf je achterban naaien , plat als vakbond compromis na compromis sluiten totdat er niet over is van eerder opgebouwde rechten ..
Deze methode heet “ikke eerst en de rest mag stikken”
met de bruine pvdabreinen nog vol met gedachten aan stoomtrein, blauwoveralachtige arbeiders krysen de conservatieve baantjesvakbondboboos: MEER WERK, WERK SCHEPPEN.
Dat door computers en robots steeds minder secretaresses, taxichauffeurs, machinebankwerkers, bouwvakkers enz. nodig zyn wordt onder het pluche geveegd.
ik vrees dat Nexus en Al Bakrastani deze klojoos ook door hebben en ik ben bly dat de jongeren voor zover van goeden wille en in staat tot normaal denken zich massaal van de 19 eeuwse volksverlakkers afwenden.
Voor de Asschers in onze samenleving is een politieke functie een middel om goed geld voorzichzelf te verdienen.