‘Gansch het raderwerk staat stil, als uw machtige arm het wil.’ Het is de titel van de bekendste politieke prent van Albert Hahn voor de spoorwegstaking in 1903. Die tekent de kracht van linkse solidariteit. Maar hoe is het daar tegenwoordig mee gesteld? Een analyse kan kort zijn als je Yanis Varoufakis heet.
Dit zijn de hoofdbrekens voor links in zijn algemeenheid. We spreken over internationalisme, arbeiders aller landen verenigt u, en zo meer. Maar we zijn niet verenigd. Kapitaal wel. De trojka wel. Zij hebben een internationalistische visie, een geglobaliseerde visie, die inhoudt dat een ieder wordt geplet die ergens tegen hen opstaat, met opmerkelijke onderlinge solidariteit.
(Inthesetimes [vertaald uit het Engels])
Heeft rechts meer van Karl Marx, Antonio Gramsci (culturele hegemonie), et cetera geleerd dan links?
Susan George en Maria Mies hebben al in het begin van de eeuw vastgesteld dat rechts zijn Gramsci goed geleerd had terwijl “Links” vooral zijn best deed de lof van het neoliberalisme te zingen – wat de hegemonie van rechts juist onderstreepte.
De bescheiden kerel heeft het hier in 2003 al over gehad.