Levenseindekliniek mag geen “sterf toch!” plek worden.

DE Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie , de NVVE, heeft een belangrijk doel verwezenlijkt, namelijk het beginnen van een Levenseindekliniek per 1 maart van dit jaar .

Dit is een instelling die mensen zal gaan helpen met een terechte euthanasievraag die niet door hun arts wordt ingewilligd, waarbij een team bestaande uit een arts en een verpleegkundige, de aanvrager thuis bezoekt om het verzoek verder zorgvuldig te onderzoeken, een relatie op te bouwen en te toetsen of aan de criteria van de euthanasiewet is voldaan.
Wanneer tot euthanasie wordt besloten, gebeurt dit in principe thuis. Als dit niet mogelijk is, kan naar de kliniek worden uitgeweken.

Mooi, wie wil er nou geen “Euthanatos”, een zachte, waardige dood?
En toch hè, en toch… Zelf ben ik ook lid van de vereniging want ik wil kunnen beslissen over mijn eigen leven en dood.

Het zijn humanitaire waarden: zacht en waardig, in een keiharde neoliberale wereld die zich slechts laat leiden door economisch gewin en de verliezen zo snel mogelijk laat verdwijnen en dus afstoot.
Waarom geeft deze regering zo makkelijk toestemming voor een dergelijke “kliniek”? Nou zal ik niet gaan Godwinnen hoor, de vergelijking met gaskamers zal niet opgaan, maar zou het geen draaglijk bestaan meer hebben ook niet het gevolg kunnen zijn of worden van een steeds slechtere gezondheidszorg? De onwil om onnuttigen nog langer te voorzien van Zorg? De angst van ouderen, zieken en gehandicapten om in een situatie te komen die ze willen voorkómen? Boven de 80 krijg je straks sowieso geen zorg meer? Of overdrijf ik, en is mijn angst niet terecht?

Het woord kliniek dreunt ook maar steeds in mijn hoofd, daar ga je toch heen om te genezen??
Ja, de SGP heeft bezwaren hoor op ethisch vlak. Maar net zo makkelijk steunen ze de maatregelen om goede zorg te ontnemen aan juist mensen die het hard nodig hebben. Hypocriet en achterbaks.

Ik heb mijn twijfels…wat denken jullie??

9 gedachten over “Levenseindekliniek mag geen “sterf toch!” plek worden.”

  1. “Boven de 80 krijg je straks sowieso geen zorg meer?”
    Jawel hoor, als je het maar kan betalen. Nee, je hebt helemaal gelijk en je angst is terecht. Heleen Dupuis van de NVVE (en tevens VVD-senator) heeft jaren geleden al eens letterlijk gezegd dat het ‘asociaal’ is als een terminale patiënt een duur ziekenhuisbed bezet houdt. Nu de geesten daar rijp voor zijn kunnen de euthanasiasten de vruchten plukken en hun sinistere gang gaan.

  2. @1: Joke Mizee:

    Vreemd hè van Dupuis? Ze zegt toch vaak zinnige zaken over medische ethiek, maar zegt steeds engere dingen inderdaad.

  3. @3: Nee, ze zegt al jaren hele enge dingen wat dat betreft. Er vinden ook al jaren bedenkelijke praktijken plaats in allerlei klinieken. Het probleem van de euthanasiewetgeving is dat er weinig zelfbeschikking is, in die zin is-ie niet soepel genoeg. Maar voor enthousiaste artsen daarentegen is het een paradijs en dat wordt er niet beter op met soepelere wetgeving.

  4. De term “kliniek” is wellicht wat ongelukkig gekozen, maar het lijkt me een belangrijk initiatief. Aangezien de wetgever vrij strikte richtlijnen hanteert ten aanzien van levensbeëindiging (een wet uit 2001, geloof ik) ben ik bereid het echt wel het voordeel van de twijfel geven…

  5. Er is iets vreemds aan deze “kliniek”.
    Ik ben in meerder opzichten “ervaringsdeskundige”. Mijn moeder heeft ooit eens ons, haar kinderen, laten beloven dat wij er voor zouden zorgen dat ze nooit als een dement oud “wijf” dood zou gaan. Gehoorzaam als we waren hebben we dat uiteraard ook gedaan. Echter toen ze dement werd en zelf tot twee maal toe geprobeerd had zelfmoord te plegen, konden we hoog of laag springen, maar haar euthanasie kon ze wel op haar buik schrijven , want ze had dat nooit opgeschreven en nu ze wilsonbekwaam was kon niet aan haar wens tegemoet worden gekomen. Ze is in september dood gegaan. 3 dagen eerder hadden we haar nog bezocht. Ze herkende ons toen wel, al zat ze zich wel suf te zoeken naar haar sigaretten die pa natuurlijk weer had verstommeld, maar hij kwam zo terug dus we hoefden niet mee helpen met zoeken. Pa is 7 jaar geleden dood gegaan.

    Zelf ben ik een aantal jaren geleden terminaal ziek geweest. Ik heb een wilsbeschikking ondertekend. Uiteraard is hieraan een euthanasieverklaring aan vooraf gegaan.
    Toen ik de dokter vroeg of ze er bezwaar tegen had zei ze dat ze er geen enkel probleem mee had. (En dat terwijl ze toch een goede klant aan me verloor.) Maar ze vertelde er ook bij dat als ze dat wel had gehad dat ze dan wettelijk verplicht was, om een arts te noemen die het klusje wél wou klaren.
    Ik zie het nut van zo’n kliniek dan eerlijk gezegd niet in.
    Ik weet ook dat men verplicht is je t.a.t. te behandelen hoeveel die ook kost maar dat er een maximum van € 800.000,- is als de levensverlenging naar verwachting minder dan 3 maanden is. (Dit laatste weet ik niet helemaal zeker meer)

  6. #7 Ikke
    Ik heb een wilsbeschikking ondertekend.
    Deze wilsbeschikking betreft wat er met m’n lichaam moet gebeuren na m’n dood. In mijn geval is, dat ik ‘m schenk aan de wetenschap.
    Er gaan wel eens verhalen dat men op deze schenking niet zit te wachten. Maar het tegendeel is juist waar.
    Je euthanasie mag echter niet door middel van dak af of voor de trein springen zijn veroorzaakt.
    Daar zitten ze nu juist niet om te springen.
    Dat men er wel belang bij heeft bleek óók uit het feit dat ik na een half jaartje een tikje bedeesde brief in huis kreeg met de vraag of m’n adresgegevens nog wel klopten. 😉

Reacties zijn gesloten.