Het kan niet anders dan dat een grote meerderheid van de kiesgerechtigde Nederlanders daadwerkelijk ter stembus gaat en niet op de pvv gaat stemmen.
Het kan ook niet anders dan dat de pvv, ongeacht het aantal veroverde zetels na de verkiezingen, de komende vier jaar geen deel zal uitmaken van de Nederlandse regering. Geen enkele zichzelf respecterende partij is bereid samen te werken met de staatsondermijnende, ondemocratische, racistische, naar fascisme neigende eenmansonderneming onder leiding van een paranoïde ontregelaar met een grote bek.
Zo liggen de feiten, maar dat weerhoudt de pers er niet van dagdagelijks meerdere keren kond te doen van de infantiele oprispingen van Geert Wilders. Nu zal ik direct toegeven dat ik op een versleten aambeeld sla, maar toch, het moet tot uit den treure gezegd worden: vrijwel alle mediale aandacht voor Wilders is in veel opzichten verspilling van alles. Nog geen 20% van de Nederlanders is er blij mee en de overige 80% is het zo langzamerhand wel zat. Elke keer hetzelfde riedeltje, op niks af, zonder duidelijk doel, maar mét dat portret, die stem, de klemtonen-kakofonie, de haat, het venijn. Niemand, behalve die kleine minderheid, zit daar nog op te wachten.
Wilders gaat discussies uit de weg. Hij verzint smoezen bij de vleet. Is het niet zijn inmiddels geliefde beveiliging die hij niet vertrouwt, dan vindt hij wel iets niet leuk, of Lola is dood. De nationalist Anton Mussert weigerde ook aan discussies deel te nemen, maar deze landverrader was tenminste eerlijk over zijn motief: het fascisme wijst discussies af. Punt.
Als je dan vaststelt dat de pvv nu en straks geen rol van betekenis gaat spelen dan is het toch op z’n minst wonderlijk dat de media er nog steeds niet genoeg van krijgen alles en iedereen die met de pvv heulen of te maken hebben in de aanloop naar de verkiezingen een podium te schenken om uit te leggen dat ons land verdoemd is, de democratie terminaal ziek is, Europa fascistisch is, de massamoordenaar Poetin en de psychiatrisch patiënt Trump eigenlijk onze beste vrienden zijn, kortom, dat alles in ons land volkomen kut met peren is en dat alleen Geert Wilders ons, het volk, naar het paradijs kan leiden. Of, zoals Joost Oranje van Nieuwsuur het zegt: wij willen de kijkers graag informeren. Oranje, die zeer teleurgesteld is dat Wilders zich niet door Nieuwsuur wil laten bevragen omdat hij dat niet leuk vindt.
In het slechtste geval weet de pvv 20 tot 25 zetels in de wacht te slepen. De andere partijen, die wél zouden willen en kunnen regeren moeten het doen met een schamele 125 tot 130 zetels. Trek daar dan nog de mogelijke 10 zetels voor de debielen buiten de pvv vanaf, dan blijven er nog slechts zo’n 117 zetels over voor de partijen die een kabinet zullen moeten vormen.
En dat is natuurlijk veel te weinig voor de media om daar heel veel aandacht aan te besteden. Op de eerste plaats zou het werkelijk van de gekke zijn om de kiezers informatie te verstrekken die er werkelijk toe doet en op de tweede plaats zou dat enorm saai en slecht voor de kijkcijfers zijn.
Neen, veel leuker en profijtelijker is het de kleine minderheid (het volk) te bedienen die helemaal niet geïnteresseerd is in een stabiel land, maar zich zó verschrikkelijk verveelt dat alleen chaos en ophef nog aantrekkelijk is. En zeg nou zelf, het is toch ook enorm saai in de wereld. Er gebeurt nauwelijks iets. Vroeger had je tenminste nog oorlogen, rellen en revoluties. Daar is nu niets meer van aan. Saaiheid troef en Geert Wilders gaat daar verandering in brengen. Dat die verandering in zou houden dat alle mensenrechten, alle grondrechten, alle moslims, iedereen die anders is, op de mestvaalt geflikkerd gaan worden, dat dondert niet, als er maar iets gebeurt. Iets. En het lijkt er verdomd veel op dat de media dat ook wel vinden: er moet iets gebeuren en daarom moet er buitensporig veel aandacht geschonken worden aan het volk dat mogelijk schuimbekkend de straten onveilig gaat maken.
Er zit voor de grote meerderheid van de Nederlanders eigenlijk nog maar één ding op. Alle berichten en programma’s rond Wilders zoveel mogelijk negeren, partijprogramma’s lezen, zelf nadenken en, god zegen de greep, op 15 maart 2017 proberen met je ene stem te laten weten dat je fascistoïde politici en kandidaat-politici niet pruimt. Zo gaat dat in onze democratie die gelukkig nog steeds springlevend is.
