Kijk, in Amerika weten ze tenminste nog kwaliteit te brengen als het om komkommers gaat. Hier gaat het misschien over een mening die een voetbalcoach schijnt te hebben geuit maar waar een voetbalcommentator dan weer iets over gezegd heeft wat een andere voetbalcommentator in het verkeerde keelgat schoot, als hij dat al gezegd zou hebben tenminste.
Een nieuwslezer van de ochtendshow Good Day Orlando kon zelfs het toch hoogkwalitatieve komkommernieuws dat een van de kinderen van Caitlyn (voorheen Bruce) Jenner haar konijn Bruce had genoemd niet meer aan. Althans, dat acteert hij.
Komkommerpareltje als dit zijn mag, men kan zich wel iets voorstellen bij de, nu weliswaar geacteerde, emoties van iemand die toch ooit als 15-jarige gehoopt moet hebben een kans te maken op de Pulitzerprijs. Hij speelt ze, maar ooit was de walging wellicht echt, of misschien is zij dat nog steeds.
Het is dezelfde desillusie die een professioneel muzikant moet doormaken die op het conservatorium alle toonladders, akkoorden en combinaties daarvan tot uit den treure heeft bestudeerd en leren beheersen, om zich enkele jaren later weerspiegeld te zien in het raam van “Het Wapen van Borkel en Schaft” terwijl hij/zij het harmonisch en melodisch aanzienlijk elementairdere “Heb Je even Voor Mij” van Frans Bauer vertolkt.
Het is het gevoel dat een volledig afgestudeerd grafisch ontwerper moet hebben bij het bedenken van een motiefje voor de nieuwste budgetlijn van behang voor de kwantumhallen.
Het gevoel van de tijdens zijn of haar opleiding ooit zo scherpzinnige columnist, toneel- of romanschrijver die nu zijn of haar geld verdient met het bedenken van one-liners voor radioreclames.
Commercie bederft alles.
Tot zover dit meta-komkommernieuws
