Joe kan meek it if joe rili want (deel 1)

Joe kan meek et ef joe rili want…

Stel je voor: je bent drugsverslaafd en je geld raakt op. Wat nu? Je dealer is de beroerdste niet en kan nog wel wat voorschieten.. Kun je dan nee zeggen en je gedrag aanpassen? Je komt dan in de schuld, maar ach, wie is dat niet?

Helaas pindakaas, het gaat niet goed met Nederland en een maand later verlies je ook nog eens je baan. Nu heb je er een probleem bij. Je schuld loopt nog bij je dealer, die is ‘not amused.’ Hij weet een villa waar je wat kunt halen. Je weet dat je jezelf in de shit werkt, maar je moet wel, toch? Bovendien kun je blijven gebruiken.

Stel je nu voor: Je buren. Jonge ouders, een tweeling, tweeverdieners en trotse hypotheekeigenaar van een twee-onder-een-kap in een Vinexwijk. Aan het einde van je salaris, steeds een beetje meer maand over (Loesje). De euro verliest stiekem zijn waarde en ook je huis, dat al twee jaar te koop staat raak je, ondanks in prijs verlaagd, aan de straatstenen niet kwijt. Je doet je stinkende best je hoeksteentje bij te dragen aan dit prachtland, maar het is lastig drijven met een huis onder water. Je zou liever dan maar niet meer mee doen, maar je moet wel… De bankdealer die zo aardig was je te helpen, geen grijze haar op zijn kop helpt nu jou je huis met verlies te laten verkopen. Je kunt ’s weekends gaan beunen om het laatste stukje maand te vullen.

Wat is er toch aan de hand? Waarom staart iedereen zich blind op het verkeerde, waarom trapt men nog steeds naar buitenlanders? Zijn zij werkelijk de dieven of doodgewone slachtoffers net als jij? Hoelang blijven we hielen likken van dealers?

Je roept al gauw: het systeem zit vast, we kunnen geen kant op!
Maar het systeem zit niet vast, de mensen laten zich vrijwillig vastzetten op een groene wei, met de mooie belofte van altijd groener gras bij de buren. Op het hek van je wei klakkeloos de slogan overgenomen van het land van de vrijheid: Joe kan meek et ef joe rili want…