“Wat in het discours over de recente gebeurtenissen compleet ontbreekt is het ruimere perspectief. Net dat is noodzakelijk. Geschiedenis, alles wat hier aan voorafgaat is immers belangrijk. De culturele geschiedenis van de islambeschaving en de rijkdom aan levensbeschouwingen die daar uit voortkwamen, niets daarvan wordt aangehaald.”
“Alles wordt daarentegen in zwart-wit termen voorgesteld. Goed of slecht, voor ons of tegen ons, geen enkele nuancering in het debat. Nochtans is het voor ieder ernstig analist overduidelijk: de oorzaken van wat nu gebeurt zitten veel dieper. Er is geen enkel begrip, laat staan elementaire kennis of respect voor de morele en ethische waarden die de islam verdedigt.”
“Een voorbeeld. Ik heb een aantal jaren in een dorp in Jemen gewoond en gewerkt. Als ik daar vertel van de bejaardentehuizen hier, kunnen ze dat gewoon niet geloven… “Zijn die mensen dan niet dankbaar voor alles wat hun ouders voor hen hebben gedaan. Wonen die hun ouders echt niet bij hen thuis of in de buurt?”
“Ik heb in beide werelden geleefd. Het discours in Europa is dat de islam zijn “verantwoordelijkheid” moet erkennen. Ondertussen krijgt de wereld van de islam niet de kans om te dekoloniseren en zijn eigen weg te volgen, want de Arabische landen zijn nooit echt gedekoloniseerd. Zodra die landen in naam onafhankelijk waren geworden, hebben de oude kolonisatoren hier brutale regimes gesteund of geïnstalleerd. Dat duurt nog steeds voort.”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
