Flamingo blijkt een nummer dat door een fan aan Duke Ellington is gegeven, het werd het eerst beoordeeld door de man die het zou zingen bij het orkest, Herb Jeffries. Het is dus niet eens origineel een instrumentaal nummer. 1941.
De eerste instrumentale hit ermee is van Earl Bostic, 1951
De beroemde club in de Londense Wardour Street, waar Georgie Fame zijn LP Live at the Flamingo gespeeld heeft, is naar het nummer vernoemd. Spijtig maar waar, de definitieve versie is voor mij die van Herb Alpert’s Tijuana Brass, 1966, als kenwijsje gebruikt door Tony Allan op Radio Scotland, Andy Archer op Caroline, en jawel, door mijzelf op mART Radio. Een eindeloos opzetbare instrumental.
Toen ik er achter kwam dat niet Earl Bostic voor het origineel tekent maar the Duke vernam ik ook dat Pretty flamingo oorspronkelijk alleen Flamingo heette, en dat de eerste versie van Gene Pitney is. Hit voor Manfred Mann, banned by the BBC, vanwege de crimson dress that clings so tight? Ik kan geen andere reden bedenken. Als bonus het origineel hiervan.
1966
Pingback: (Northern) Soulklassieker du jour: Green onions | Krapuul