Bijna niemand weet het meer, de propaganda van zowel links als rechts worden als slecht verspilde munitie rondom ons eens heen gelost als schoten in de nacht. De regeringen, overheden of dictaturen praten uit naam van mensheid en die demonstreert, tegen het misbruik van vertrouwen dat we als onschuldige lammetjes hebben overgedragen aan diegene die het niet kunnen dragen.
Vroeger leek het alsof naties oorlogen uitvoerden om landgewin of religieuze motieven, tegenwoordig schijnt er achter elke oorlog een compleet ander verhaal verscholen te zitten. Geld lijkt vooral de drijfveer, en zaken zoals humaniteit en mededogen lijken in het geheel niet ter zake te doen. Op dit moment is Syrië een goed voorbeeld van een land dat letterlijk wordt platgebombardeerd om zaken waar geen één Syriër iets aan kan doen.
Sinds de Russen op het toneel zijn gekomen lijkt het nog meer op een spierballenfestijn, daar waar de ene natie de mouwen opstroopt om de andere natie het resultaat te laten aanschouwen van menig uurtje “Defensie Fitness “… Terwijl nog geen decennium geleden Rusland, (volgens de westerse propagandamachine) er niet meer toe deed.
Hoe anders blijken de feiten te liggen nu Rusland Syrische rebellen en IS op 1500 km afstand zijn wil op kan leggen, en wij als westerse naties met gepaste bewondering en ontzag toekijken. Waarom kan Rusland wel een halt toeroepen aan de onverwachte opmars van IS en sterker nog, waarom kunnen wij dat als grote Westerse naties niet voor elkaar krijgen? Zou dit dan feitelijk betekenen dat het westen kansloos is bij een aanval van de Russen op onze burgers en naties? Zijn wij zoveel zwakker en wat hebben wij als Westerse coalitie dan daar zoal gedaan de laatste maanden?
De Westerse coalitie met hun ruim zestig landen in totaal kan het niet bolwerken om slechts één land (Rusland) voor te blijven op gebied van progressie tegen IS? Dat lijkt een zotte bewering, maar in feite is het wel de werkelijkheid…
Het motief voor zoveel militaire inmenging in Syrië lijkt louter op financieel vlak te liggen. In augustus 2011 is er in Syrië een enorm gasveld gevonden, dat ligt vlakbij de stad Homs en direct achter de middellandse zeehavens. Het zou Syrië plotsklaps tot één van de grootste spelers op de gasmarkt maken en daar gaat het verhaal ineens een wending nemen. Want wie zijn de belanghebbenden bij deze ontdekking en tot wat zal men bereid zijn om zich dit toe te eigenen?
Dan moeten we even terugschakelen naar 1947, de Amerikanen legden toen een pijpleiding aan die de naam Trans-Arabische Oliepijpleiding droeg. Die pijpleiding zou feitelijk gaan eindigen in Haifa, maar door de stichting van de staat Israël werd dat verlegd naar de Libanese stad Sidon. Die pijpleiding moest daarom van route veranderen en liep toen via het toenmalige Syrische Golan naar Libanon. Toen Israël in 1967 Golan veroverde bleef de pijpleiding gewoon in gebruik tot 1976. Het stopzetten kwam voornamelijk doordat Syrië en Saoedi-Arabië ruzie kregen door de hoge transportkosten die Syrië Saoedi-Arabië in rekening bracht.
Daarnaast was er nog een ander probleem in de regio: Syrië en Irak hadden ook ruzie over de pijpleiding tussen Kirkuk en Baniyas. In 1990 zette Saoedi-Arabië ook die transporten on hold, mede omdat Jordanië tijdens de eerste Golfoorlog de kant van Irak had gekozen. En dat was het einde van die pijpleiding. Uiteindelijk heeft het jarenlange steunen van de Syrische regering door Rusland er toe geleid dat zij goed bevriend zijn geraakt.
Rusland heeft uiteraard ook belangen in Syrië en dat is niet alleen gericht op de innige vriendschap tussen de beide krijgsheren. Een bak goede Syrische thee lijkt niet afdoende voor duurzame sympathie en melancholische banden. Net zo min als de belangen van het Westen om in Syrië in naam van de humaniteit te bevrijden van hun “wrede dictator “ .
Sterker nog, sinds deze elitaire oorlog is begonnen zijn de burgers van Syrië de enige partij die slechts baat heeft bij vrede. In tegenstelling tot ons als Westen, die via multinationals als Shell vieze underground oorlogen regisseren, zodat de oliemaffia zijn gang kan gaan, en miljoenen burgers op de vlucht laat slaan.
En er zijn nog meer plekken rondom dit gebied waar heel veel gasvoorraden zijn gevonden, zoals de kust van Gaza, Cyprus, Libanon en wederom Syrië maar ook Israël. Om grip op de zaak te houden en deze lucratieve handel de juiste kant op te dirigeren hebben we te maken met oorlog op elitair niveau, waar de high society overheden totaal domineert. De strijd zal nog lang voortduren en zolang de taart niet is verdeeld zullen er nog heel veel burgers slachtoffer worden.
Het zou fijn zijn als deze aanstichters een andere hobby zouden zoeken, zoals het ouderwetse en onschuldige postzegel verzamelen of voor mijn part punniken. Maar laat dit in godsnaam eindigen, tenslotte willen we allemaal fijne dingen doen met onze vrije tijd en “bommetjes ontwijken” is vast geen hobby van de burgers aldaar…
