In het kader van wederom opduikend gereutel over dat Hitler LINKSS was, laten wij de Leider, maar nu de echte, het nog eens zelf uitleggen:
Dit geredigeerde [en door ons vertaalde; red.] interview met Adolf Hitler door George Sylvester Viereck vond plaats in 1923. Het werd opnieuw gepubliceerd in Liberty Magazine in 1932.
Bron: https://www.theguardian.com/theguardian/2007/sep/17/greatinterviews1
“Als ik aan de macht kom in Duitsland zal ik herstelbetalingen aan het buitenland en het bolsjewisme in het binnenland stoppen.”
Adolf Hitler dronk zijn kop leeg alsof het niet slechts thee bevatte maar de levenssappen van het bolsjewisme.
“Bolsjewisme”, zo ging de leider der Bruinhemden, de fascisten van Duitsland, me onheilspellend aankijkend verder, “is onze grootste bedreiging. Dood het bolsjewisme in Duitsland en je geeft de macht terug aan 70 miljoen mensen. Frankrijk dankt haar kracht niet aan haar legers, maar aan de krachten van het bolsjewisme en onze onderlinge verdeeldheid.”
“Het Verdrag van Versailles en het Verdrag van St-Germain worden in leven gehouden door het bolsjewisme in Duitsland. Het Vredesverdrag en bolsjewisme zijn twee koppen van één monster. Beiden moeten worden afgehakt.”
Toen Adolf Hitler zijn programma bekendmaakte, leek de door hem aangekondigde komst van het Derde Rijk nog slechts een fantasie. Toen volgde de ene na de andere verkiezing. En elke keer groeide Hitlers macht. Alhoewel hij op dit moment nog niet in staat is Hindenburg uit zijn positie als president te stoten, leidt Hitler op dit moment wel de grootste partij in Duitsland. Tenzij Hindenburg dictatoriale maatregelen treft, of een andere onverwachte gebeurtenis alle huidige schattingen betekenisloos zou maken, zal Hitlers partij controle krijgen over de Rijksdag en de regering domineren. Hitlers gevecht was niet tegen Hindenburg maar tegen rijkskanselier Brüning. Het is twijfelachtig of de opvolger van Brüning zichzelf zal kunnen handhaven zonder steun van de Nationaal-Socialisten.
Velen die voor Hindenburg stemden waren in hun hart voor Hitler, maar een diep gevoel van loyaliteit bewoog hen desondanks voor de oude veldmaarschalk te stemmen. Tenzij er van de ene op de andere dag een nieuwe leider opstaat is er niemand in Duitsland, met uitzondering van Hindenburg, die Hitler zou kunnen verslaan – en Hindenburg is 85! Tijd en het verzet tegen de Fransen werken in het voordeel van Hitler, tenzij een blunder van hemzelf of verdeeldheid binnen de partij hem de kans ontnemen Duitslands Mussolini te spelen.
Het Eerste Duitse Rijk kwam ten einde toen Napoleon de Oostenrijkse keizer dwong afstand te doen van de keizerlijke kroon. Het Tweede Rijk hield op te bestaan toen Wilhelm de Tweede, op advies van Hindenburg, zijn toevlucht zocht in Nederland. Het Derde Rijk komt langzaam maar zeker op, zij het dat het wellicht zal afzien van scepters of kronen.
Ik ontmoette Hitler niet in zijn hoofdkwartier, het Braunes Haus te München, maar in een privé-woning, het huis van een admiraal buiten dienst van de Duitse marine. We spraken over het lot van Duitsland bij een kopje thee.
“Waarom”, vroeg ik Hitler, “noemt u zichzelf een nationaal-socialist, terwijl uw programma de antithese is van datgene wat men normaal gesproken met socialisme associeert?”
“Socialisme’, antwoordde hij strijdlustig, terwijl hij zijn theekopje neerzette, “is de wetenschap van hoe om te gaan met het gemeenschappelijk welzijn. Communisme is geen socialisme. Marxisme is geen socialisme. De Marxisten hebben die term gestolen en de betekenis ervan vertroebeld. Ik zal het socialisme van de socialisten afpakken.
Socialisme is een oud, Arisch, Germaans concept. Onze Duitse voorouders hadden bepaalde stukken land in gemeenschapsbezit. Zij cultiveerden het idee van het gemeenschappelijk belang. Marxisme heeft niet het recht zich als socialisme te vermommen. Socialisme wijst, in tegenstelling tot Marxisme, privé-bezit niet af. In tegenstelling tot het Marxisme ontkent socialisme de persoonlijkheid niet, en is socialisme patriottistisch.
We hadden onszelf ook de Liberale Partij kunnen noemen. We kozen ervoor om ons Nationaal-Socialisten te noemen. We zijn geen internationalisten. Ons socialisme is nationaal. Wij vragen vervulling van de gerechtigde eisen van de productieve klasse door de staat, op basis van rassensolidariteit. Voor ons zijn ras en staat één.
Hitler zelf is geen puur germaans type. Zijn donkere haren verraden voorouders uit de Alpen. Jarenlang heeft hij geweigerd gefotografeerd te worden. Dat maakte deel uit van zijn strategie alleen bekend te zijn voor zijn vrienden, zodat hij in tijden van crisis overal kon gaan en staan zonder herkend te worden. Vandaag de dag zou hij zich echter niet eens meer onopgemerkt in het kleinste gehucht in Duitsland kunnen begeven. Zijn verschijning staat in merkwaardig contrast met de agressie van zijn opvattingen. Geen prettiger gemanierde hervormer probeerde ooit schepen te doen zinken of politieke halzen door te snijden.
“Wat”, zette ik mijn kruisverhoor door, “vormt de fundamentele basis van uw platform?”
“Wij geloven in een gezonde geest in een gezond lichaam. De politiek moet lichamelijk in orde zijn als de geest gezond moet zijn. Morele en fysieke gezondheid zijn synoniem.” “Mussolini”, interrumpeerde ik, “vertelde mij hetzelfde.” Hitler straalde.
“De sloppenwijken”, voegde hij toe, “zijn verantwoordelijk voor negen tiende en alcohol voor één tiende van alle menselijke verloedering. Geen enkel gezond mens is Marxist. Gezonde mensen herkennen de waarde van persoonlijkheid. Wij vechten tegen de krachten van rampen en degeneratie. Beieren is volkomen gezond omdat het niet compleet geïndustrialiseerd is. Echter, geheel Duitsland, inclusief Beieren, is gedoemd tot volledige industrialisering vanwege het beperkte gebied. Als we Duitsland willen redden zullen we erop toe moeten zien dat onze boeren trouw aan het land blijven. Om dat te kunnen doen hebben ze ruimte nodig om te kunnen ademen en werken.”
“Waar gaat u ruimte om te werken vinden?”
“Wij moeten onze koloniën behouden en we moeten oostwaarts uitbreiden. Er is een tijd geweest dat we de wereldheerschappij met Engeland hadden kunnen delen. Heden ten dage kunnen we onze verkrampte ledematen echter alleen nog maar naar het oosten uitstrekken. De Oostzee is in feite een Duits meer.”
“Is het niet”, vroeg ik, “mogelijk voor Duitsland om de wereld economisch te heroveren zonder haar territorium uit te breiden?”
Ernstig schudde Hitler zijn hoofd.
“Economisch imperialisme berust net zoals militair imperialisme op macht. Er kan geen wereldhandel plaatsvinden op grote schaal zonder wereldmacht. Ons volk heeft niet leren denken in termen van wereldhandel of wereldmacht. Maar Duitsland kan niet commercieel of territoriaal uitbreiden voordat het herwonnen heeft wat het verloren heeft en haarzelf hervindt.”
“Wij bevinden ons in de situatie van iemand wiens huis afgebrand is. Hij zal eerst een dak boven het hoofd moeten hebben voordat hij zich kan overgeven aan ambitieuzere plannen. We waren erin geslaagd een schuilplaats te bouwen die ons tegen de regen zou beschermen. We waren niet voorbereid op een hagelstorm. Ongeluk hagelde echter wel degelijk neer op Duitsland. Duitsland heeft een daadwerkelijke sneeuwstorm van nationale, morele en economische catastrofes moeten doorstaan.
Ons gedemoraliseerd partijensysteem is een symptoom van onze catastrofe. Parlementaire meerderheden veranderen met de stemming van het moment. Het parlementair systeem van regeren zet de poort open voor bolsjewisme.”
“Bent u, in tegenstelling tot sommige Duitse militaristen, tegen een alliantie met de Sovjet-Unie?”
Hitler ontweek een direct antwoord op deze vraag. Hij ontweek het nogmaals toen hij kort geleden door Liberty gevraagd werd te antwoorden op Trotski’s bewering dat als hij de macht zou verwerven in Duitsland, dit zou leiden tot een strijd op leven en dood in Europa, geleid door Duitsland en de Sovjet-Unie:
“Het zou Hitler wel eens niet goed uit kunnen komen om het bolsjewisme in Rusland aan te vallen. Hij zou zelfs een alliantie met het bolsjewisme kunnen overwegen als een laatste mogelijkheid, als hij gevaar loopt het spel te verliezen. Als, zoals hij eens liet doorschemeren, het kapitalisme weigert te erkennen dat de Nationaal-Socialisten het laatste bolwerk voor privé-bezit zijn, als het kapitaal hun strijd belemmert, zou Duitsland wel eens genegen kunnen zijn zichzelf in de lokkende armen van de sirene Sovjet-Rusland te werpen. Maar hij is vastbesloten het bolsjewisme geen voet aan de grond te laten krijgen in Duitsland.”
In het verleden reageerde hij al omzichtig op avances van kanselier Brüning en anderen die een verenigd politiek front wilden vormen. Het is onwaarschijnlijk dat hij nu, in het licht van de voortdurende groei van stemmen voor de Nationaal-Socialisten, veel zal voelen voor compromissen met andere partijen op essentiële punten.
“De politieke combinaties waarop zo’n verenigd front gebaseerd zou moeten zijn, zijn te labiel”, merke Hitler op. “Ze zullen vrijwel niet in staat zijn een heldere politiek te voeren. ik zie overal zigzagkoersen van compromissen en concessies. Onze constructieve krachten worden gecontroleerd door de tirannie van cijfers. We maken de fout de rekenmethodes en mechanieken van de economische wereld toe te passen op een levende staat. We worden bedreigd door steeds grotere hoeveelheden cijfers en afnemende aantallen idealen. Cijfers op zichzelf zijn onbelangrijk.”
“Maar veronderstel dat Frankrijk zal reageren door wederom uw grondgebied binnen te vallen? Ze hebben het Ruhrgebied al eens bezet, ze zouden weer kunnen binnenvallen.”
“Het maakt niet uit”, reageerde Hitler nu zeer geagiteerd, “hoeveel vierkante kilometer de vijand kan bezetten als eenmaal de nationale geest is opgewekt. Tien miljoen vrije Duitsers, bereid om te sterven zodat hun land zal kunnen leven, zijn tot meer in staat dan 50 miljoen wier wilskracht verlamd is en wier rassenbewustzijn is geïnfecteerd door buitenlanders.”
“Wij willen een Groot-Duitsland dat alle Germaanse stammen verenigt. Maar onze redding kan in het kleinste hoekje beginnen. Zelfs al hadden we maar tien hectare aan land en we waren bereid dat te verdedigen met ons leven, dan zouden die tien hectare het brandpunt vormen van onze regeneratie. Onze arbeiders hebben twee zielen: een is Duits, de andere is Marxistisch. We moeten de Duitse ziel opwekken. We moeten het gezwel dat Marxisme is ontwortelen. Marxisme en Germanisme zijn antithesen.”
“In mijn plan voor de Duitse staat zal er geen ruimte zijn voor de buitenlander, geen plaats voor schooiers, voor de profiteur of speculant, of voor eenieder die niet in staat is tot productief werk.”
De aders op Hitlers voorhoofd waren dreigend opgezwollen. Zijn stem vulde de kamer. Er was een geluid bij de deur. Zijn volgelingen, die altijd nabij zijn en paraat staan, als een lijfwacht, herinnerden de Leider aan een afspraak voor een vergadering.
Hitler nam een laatste slok thee en stond op.
Bronnen Afbeeldingen:
Heinrich Brüning: (Bundesarchiv, Bild 119-2600 / CC-BY-SA 3.0, CC BY-SA 3.0 de, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5337540)
Franse Troepen trekken Essen binnen: (By Bain News Service, publisher – Library of Congress Prints and Photographs Division Washington, D.C., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19956517)
Overige afbeeldingen tevens wikimedia
