Op de valreep, nog voor de plannen van het op handen zijnde kabinet precies bekend zijn, is wel bekend wie de bewindspersonen zullen worden. Dat is op zich niet vreemd, de kandidaten waren in feite van te voren al bekend als ik de mededelingen van het journaille mag geloven.
Zo’n parlementair verslaggever als Paul Jansen van het voormalig NSB-vod telegraaf, die spande deze week de kroon. Hij verkondigde met droge ogen, dat vrijwel alles wat hij zei en schreef wel waar moest zijn, want in Den Haag zitten meer dan honderd journalisten bij elkaar te speculeren en dan klopt het.
Andere verslaggevers proberen het zo mogelijk nog bonter te maken. Hun verslagen wemelen van waarschijnlijk, wellicht en misschien. Kortom, in feite weten we nu nog niks, althans van een aantal dingen een klein beetje. Daar moet dan op gereageerd, alvorens het tot regeren komt. Over het definitieve regeringsprogramma, ná het PvdA Congres zeg ik wel wat meer, maar nu is het toch echt te vroeg om welk oordeel ook te vellen.
Dat geldt veel minder voor de poppetjes die het beleid gaan uitvoeren. Daar spelen vreemde criteria een veel te grote rol. U zou denken, dat dit land als een soort bedrijf geleid moet worden, met bovenbazen, middenbazen en onderbazen. De bovenbazen moeten dan op de eerste plaats prima leiders zijn en bij voorkeur ook nog verstand hebben van de materie waar zij over gaan. Mij lijkt dat wel belangrijk, zeker in een land dat de vrije markt zo enorm propageert, waar de wetten van de markt gelden.
Met dergelijke gewenste kwaliteiten schijnt geen enkele rekening te worden gehouden. Andere criteria zijn veel belangrijker gebleken. Het gaat er om wat het geslacht is van de kandidaat en wat de kandidaat in aanloop naar de verkiezingen voor hun leider heeft betekend. Kandidaten worden op de eerste plaats voor hun loyaliteit beloond en dan nog wordt er niet naar mogelijke kwaliteit gekeken. Dan is de strategie van belang en de soort posten welke jouw partij ten deel gaan vallen.
Zo kan het gebeuren, dat Asscher, de 38-jarige PvdA-wethouder in Amsterdam al in de campagne wordt ingezet om rechts geluid te laten horen en in woord, geschrift en gebaar zijn trouw aan zijn leider te bewijzen. Dat wordt beloond met een hoge post, de hoogste na die van premier. Het heeft geen zin om naar de kwaliteiten van zo’n Asscher te kijken, het heeft geen zin zijn wethouderschap te wegen. Over dat laatste is overigens wel het nodige te zeggen, maar dat is dus zinloos. De man was voorbestemd om te worden wat hij waarschijnlijk worden gaat en neemt zijn erfenis niet mee.
Zo zet de PvdA ogenschijnlijk een groot deel van de rechter vleugel in, de bijna-liberalen en zal Rutte de wat schappelijker VVD’ers gaan gebruiken om tot een aardig geheel te komen.
Was dit land een bedrijf, dan zat het nu opgescheept met een volkomen incapabele directie van weliswaar loyale, maar in het algemeen onkundige directeuren die volkomen afhankelijk gaan zijn van hun ondergeschikten, in dit geval hun ambtenaren.
Zo is het bekleden van de hoogste ambten in dit land verworden tot het gunnen van een baantje aan getrouwen en gedienstigen. Voor de vorm wordt nog gesteld, dat er ook vrouwen van de ploeg deel uit moeten maken. De precieze reden is wat duister, maar laten we zeggen dat dat een ode is aan de emancipatie. Verschillen die op basis van geslacht of welk ander criterium in de maatschappij worden gemaakt dienen op een andere manier teniet gedaan worden en niet via zulke belangrijke functies als waarvan in dit geval sprake is. Objectief gezien zou de beste kandidaat te allen tijde de voorkeur moeten genieten. Daarbij mag het geslacht van de kandidaat geen enkele rol spelen.
Dat het gaat als het gaat, zoals het al decennia gaat, is een kwalijke zaak en maakt ook weer van dit kabinet een verzameling parachutisten, van brekebenen die de grootste moeite zullen hebben hun ambtenaren goed te dienen en het parlement enthousiast te krijgen voor al hun snode plannen.
Indien geen vriend of bewonderaar van de leider, indien veel verstand van zaken, indien man waar vrouw gewenst is of andersom, indien kruipvermogen ontbreekt, gelieve niet te solliciteren. Dit land heeft blijkbaar slippendragers nodig. Het is en blijft teleurstellend.
Geschreven door Jakob Java en eerder verschenen op DeWaarheid.nu.
