“Ik riskeer een gevangenisstraf omdat ik migranten hielp: ik heb nergens spijt van en ik doe verder”

Mijn gevoel, naar aanleiding van mijn verschijning voor de correctionele rechtbank van Nice afgelopen woensdag 4 januari, is het gevoel van een landbouwer wiens beroep het is mensen te voeden vanuit de aarde. En nu bevind ik me in een strijd die de mijne niet zou moeten zijn.

Ik ben beginnen werken op mijn 16e. Ik heb niet veel gestudeerd en ik verdien de helft van een leefloon. Ik heb een rammelkar van een auto die ouder is dan 20 jaar en een slecht geïsoleerd huis van 30 vierkante meter. Ik ben geen held, geen politicus, zelf oorspronkelijk geen militant, maar een simpele burger van de vallei die mensen heeft meegenomen die auto-stop deden.

Ik slaap sinds meer dan vier maanden drie uur per nacht en ik heb dit jaar geen olijven kunnen oogsten. Ik heb niet kunnen werken en mijn hoofd stond er ook niet naar. Ik heb noch geld noch de wapens om te strijden, maar ik heb nergens spijt van en ik zal voortdoen. Democratie is volgens mij niet enkel het ondertekenen van een petitie maar ook de plicht om te strijden voor de democratie en je deur te openen voor mensen die het nodig hebben. Of ze nu van de straat naast jou komen of van Somalië, Tsjaad, Soedan of Eritrea.

Dat is hetgeen ik gedaan heb en ervoor gezorgd heeft dat ik vandaag voor het gerecht wordt gedaagd.

(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: dewereldmorgen.be