Hoe het leven dan ook is

Piet de Rooy was (of is) eigenlijk jazzliefhebber, Lionel Hampton en Thelonious Monk waren de grote helden van de jongerencultuur die nog niet zo heette. In Amsterdamse termen was je dan een pleiner (naar het Leidseplein), de dijkers (ook wel nozems te noemen, van de Nieuwendijk) hielden het bij rock’n’roll. Een kunstmatige tegenstelling. Maar hij was geen Amsterdammer en laat ook zijn waardering blijken voor r’n’r en meer.

Vele jaren heb ik jazz ouwelullenmuziek gevonden, tot het tot mij doordrong dat wat ik goed had gevonden in de begintijd van Caroline toch echt “ook” jazz was. Niet R&B of “orkestmuziek” (tenslotte geen genre).
Ik presenteer mijn nr.3 aller tijden die, flauw maar waar, ook past in deze dagen. Een hart onder de riem in crisistijden. Verdomd, daar leven we nu ook in.

De wat associatieve tekst komt surrealistisch over als je die probeert op te schrijven. Er zitten dingen bij waar ik mijn twijfels bij heb, maar ik hoor het echt zo: maak er een einde aan tussen de klaverblaadjes…

Grab your coat, don’t forget your hat
But leave your worries, leave ‘em on the doorstep
Life’s sweet, just direct your feet
To the sunny, sunny side of the street

Ba, ba-ba, du-ba, deh, pitter-pat
You know, that happy tune is my step
Life’s alreet*), if you dig that beat
On the sunny, sunny side of the street

Used to walk in the shade
With my blues on parade
What a drag ol’man
Gettin’ stuck in the shade

Get hip, don’t be afraid
Move it all over
Kill yourself in the clover
Only live for a friend who cares
Rich as Rockefeller
Can’t be beat
Gold dust’round my feet
On the sunny side of the street


Roger Wolfe Kahn ORch., zang: Dick Robertson. De oerversie, 1930


Jo Stafford & the Pied Pipers, orkest Paul Weston, 1944

En dan de versie die het zo ver bij mij geschopt heeft, dankzij Caroline en haar eerste deejay van wie dit de herkenningsmelodie was, Simon Dee. Jaren veertig maar toch ook heel erg zestig.


On the sunny side of the street, Tommy Dorsey Orch. & The Sentimentalists, 1944
Eerdere afleveringen: nr.2 en nr.1

*) dat zou dan alright moeten zijn maar dan anders. Ik geloof er niets van maar kan er ook niets van maken van wat ik hoor, een testimonium paupertatis na 56 jaar…