Ik ontken de kracht van het nationalisme niet, maar vind het vaak een bekrompen drijfveer en doe mijn best in grotere kaders te denken. Ik betrap me er wel op dat het nationalisme op de vreemdste momenten in mij opduikt, maar heb de neiging om meteen tot grondig zelfonderzoek over te gaan: lijd ik aan een negentiende-eeuwse ziekte, gaat het om een onschuldig restant van opvoeding en geschiedenisonderwijs, of om een listig verpakt maar aantoonbaar eigenbelang?
Kijk dat zou Wilders ook eens wat vaker moeten doen, grondig zelfonderzoek.
Toch had ik ook wel eens vlagen van Nederlanderschap. 😳 Daar heb ik in de tijd van Lientje heeft een feestje ooit nog eens een stukje over geschreven (goed voor 530 reacties 😎 )…. volgens mij niet echt geschikt voor plaatsing / bewerking op Krapuul, dus ik doe het maar met een linkje: “Rood wit en blauw zijn de kleuren waar ik van…. schrik?”
🙂
Ik weet niet wat van van Colijn moet vinden maar ik heb het ook , dat gevoel over naderend onheil dat ineens opduikt , gebrek aan vertrouwen alsof onze democratie niet meer tegen een stootje zou kunnen
Ik vind alle vlaggen een beetje griezelig, had zelfs tijdens de laatste verkiezingen bedacht dat een wereldvlaggen vredes t shirt , alle wereld vlaggen er piepklein op een prettig gevoel tegen de vlaggen strijd zou zijn….