Nee, toch niet. Maar sommigen willen ons dat wel laten geloven. Waarom?
Het is tegenwoordig nogal in de mode om eens goed af te geven op “postmoderne” denkers. Enige tijd geleden bijvoorbeeld, beschuldigde Marc Elchardus postmoderne denkers ervan verantwoordelijk te zijn voor de opkomst van fake news. In zijn woorden:
“Lang voor er sprake was van sociale media, werd het ondermijnen van waarheid en feitelijkheid gepromoot in academische kringen. Vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw groeide daar een archipel van “studies”, disciplines zonder al te veel discipline in feite: postkoloniale studies, feministische studies, queer-studies, cultural studies. Zij delen een postmoderne gezindheid, alsook het streven naar deconstructie. De rede, de wetenschap, het zorgvuldig toetsen van hypothesen, het nuanceren met cijfers, het rechtlijnige denken en zelfs eenvoudige duidelijkheid, werden beschouwd, niet alleen als westerse eigenaardigheden, maar als vormen van imperialistisch geweld waarmee de derde wereld werd onderdrukt, de “Ander” beledigd, het “Verschil” vernield en “homogenisering” betracht.”
Ook de senior writer van De Morgen, Joël De Ceulaer, zit op die lijn. Voor hem staat het postmodernisme gelijk aan een linkse poging om de waarheid te ondermijnen:
“De linkse afrekening met de waarheid begon in de jaren zeventig, toen dat zogenaamde postmodernisme werd gelanceerd door Franse filosofen als Michel Foucault en Jacques Derrida. Zij stelden het grote project van de moderniteit – verlichting, ratio, wetenschap, waarheid! – fundamenteel ter discussie. De waarheid was maar een constructie van de machthebbers, en altijd relatief.”
