Google en Amazon, de Seven Sisters en kernenergie: been there, seen that

Van onze onderzeese correspondent
Beste jongens en meisjes: als je ‘Seven Sisters’ googelt, krijg je ruim 8 miljoen hitjes. Maar wat was dat dan? Dat was het GrootOlieKapitalisme in volste bloei. Ik schrijf wel was, maar ze zijn er nog. Ik bedoel het wereldwijde oliekartel  en het gelijknamige boek van Anthony Sampson uit 1975: over de idioot grote maar onopvallend gelobbyde invloed van de grote oliemaatschappijen. Vergis u niet! De president-directeur van Shell/Koninklijke Olie was ene heer Colijn. Die werd later… premier. Van Nederland? Jazeker! Zo gaat dat.

Die oliejongens waren toen Shell, BP, Chevron, Gulf, Esso (Exxon), Texaco en Mobil. Jawel: zeven. En Sampson had ze door. Opvallend was dat de zeven de prijzen niet over de top joegen. In 1973 kwam de oliecrisis en werd er veel anders – maar niet wezenlijk. De term ‘multinationals’ kwam toen in zwang.

En nu Goog&Ama. Zoals we langzamerhand doorkrijgen, slurpen die blokkendozige en radiatorende datamagazijnen van Goog&Ama energie en doen ze van alles wereldwijd. Hoe het tussen die twee apart gaat, en dan nog met twit en FB erbij qua greep op de overheden zoals de Seven Sisters ooit en nu nog wel hadden: ik weet het niet maar ben zoals altijd argwanend.De EU van de 27 nu kan daar beter mee omgaan dan de EEG van de 6 landen destijds.

En nu willen ze allebei – en héél toevallig tegelijk – kleine kerncentrales. Zelfs op de plek van de meltdown van de twee kerncentrales van Three Mile Island, bij Harrisburg, Pennsylvania in 1979. Overigens geen directe doden of latere doden daar bekend.

Ehh: ben ik daar al aan toe? Bestaan die al ergens en hoe loopt dat dan? Ja, let op: ze bestaan al, vele honderden zelfs. En het gaat kennelijk, want je hoort nooit iets over ongelukken. Behalve de Kursk (Koersk). De Russische onderzeeër die zonk. O ja, voor het achterhoofd: op onderzeeërs wordt zo’n 70% van de warmte niet gebruikt. Ehh?

Ik wist het vaagjes: er zijn al honderden kleine reactoren in bedrijf, al sinds zo’n jaar of d-e-r-t-i-g.

Wikipedia dan maar:

“De Amerikaanse marine heeft veruit de meeste vliegdekschepen met kernenergie, met tien vliegdekschepen van de Nimitz -klasse en één vliegdekschip van de Gerald R. Ford -klasse in dienst. (…) Het nieuwste vliegdekschip van Frankrijk, de Charles de Gaulle , is kernenergie. (…)”
“Alleen de Amerikaanse marine, de Royal Navy van het Verenigd Koninkrijk en de Franse Marine Nationale beschikken over een volledig nucleaire onderzeeërvloot. In 1989 waren er meer dan 400 nucleair aangedreven onderzeeërs operationeel of in aanbouw. Rusland en de Verenigde Staten hadden er elk meer dan honderd, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk elk minder dan twintig en China zes. (…)”

Wat er met hun afval gebeurt? Probleempjes, ongelukjes? Zero info. Nul. dacht ik. Maar op Wiki is er al een artikel sinds 2004. Zie het stukje over ongelukken.

Dus, heren, dames, mensen: Wat Gaan We Doen?

– Uitgelichte afbeelding: Door Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24139925