Er zijn deze keer voor zover ik kan nagaan geen journalisten gearresteerd. In januari vijf, onder wie ik. Ik vond het niet erg om in die bus met de actievoerders te zitten, zo’n drie uur lang, voorzien van mijn perskaart.
En wat gebeurde er een maand geleden? Nodigt Jan van Zanen me uit, laat merken dat hij dat helemaal niet wil – en hij heeft woord gehouden.
Opmerkelijk genoeg had de NVJ – mijn eigenste vakbond – het helemaal niet over mijn arrestatie. Sta daar namelijk op een soort zwarte lijst omdat ik Tommie Bruning, de alomtegenwoordige secretaris sinds 1900, wel eens heb bekritiseerd. Krijgt-ie jeuk van, Uitslag. Pukkeltjes.
Ik zat in de bus met de ervaren fotografe Daphe Channa Horn, verder waren gearresteerd Renate Beense en Sara Berkeljon, beiden van de Volkskrant, en freelancer Jesper Peeters.
Probleem blijft de definitie van een journalist. Die geeft de NVJ niet. Alleen als je lid wilt worden met je aan een inkomenseis voldoen. Er bestaat ook een aparte ‘politieperskaart’. Maar die krijg je pas na goedkeuring van het OM en de politie – ja kom nu toch, jongens? En dan ook nog elk jaar € 50 ophoesten? Ga toch weg, Tommie.
Jaja: ik vroeg twee dagen later de NVJ-jurist even contact op te nemen… wacht nog steeds. De NVJ weigert ook categorisch me af te helpen van een medelid, dat me al drie jaar stalkt. Nu al zo’n 100 artikelen voor verzinsels, leugens en verdraaiing. Bedankt!
Nee – maar echt bedankt: Jan van Zanen.
