Het was een gedenkwaardig moment, vrijdagavond. Twee presentatrices van Op1, Natasja Gibbs en Nadia Moussaid, weken een beetje af van het thema en vroegen Gert -Jan Segers of het na een klacht tegen het Iraanse regime niet ook eens tijd was het ”Apartheidsregime in Israel” aan te pakken. Segers’ kop verstrakte en hij bracht uit dat Israel ”geen Apartheidsregime” was. ”Israel is een multiculturele, multireligieuze samenleving,” zei hij, ”waarin Arabieren, Joden, christenen, druzen samenleven en dat een voorbeeld is voor het Midden-Oosten. Er is een probleem op de Westbank en dat is een territoriaal probleem. Maar dat is van een andere orde dan de samenleving die Israel vormt en dat is geen Apartheidsregime.” Nadia Moussaid probeerde nog te zeggen dat er vorig jaar meer “Palestijnse doden waren gevallen dan sinds de intifada van 2005”, maar Segers liet zich niet van zijn stuk brengen. ”Er is een probleem,” zei hij, ”een territoriaal probleem waar het vredesproces een oplossing voor moet vinden.” Maar het was ”echt misplaatst om dat te vergelijken met een regime dat tieners en twintigers ophing die demonstreerden voor vrijheid”.
Applaus voor Segers. Een heleboel prijzende reacties dat hij die dames van Op1 toch maar mooi op hun nummer had gezet. ”Hulde voor zijn duidelijke reactie/afwijzing”, zei Ron Eisenmann, de voorzitter van het CIDI op Twitter. En Telegraaf columniste Nausicaa Marbe noemde hem fantastisch. ”…resoluut snoert hij de presentatrice die Iran gelijk stelt aan Israel (ook apartheidsregime) de mond. Met scherpe uitleg waarom ze de plank totaal misslaat”. En in een andere Tweet had ze over ”met desinformatie hetze voeren tegen Israel”.
Dus Segers had gelijk? Nee, natuurlijk niet. Het is nu eenmaal in sommige kringen mode om de opmerking dat Israel een Apartheidsstaat is af te doen als een leugen, een hetze tegen Israel, kwaadaardige desinformatie of simpelweg ”antisemitisme”. Er zijn intussen drie lijvige rapporten van Amnesty International, Human Rights Watch en niet te vergeten Israels eigen mensenrechtenorganisatie B’tselem, die alle drie tot in de details uitleggen waarom ze tot de conclusie zijn gekomen dat Israel een aparheidsstaat is, die op drie verschillende manieren de Palestijnen eronder houdt: te weten in Israel, in de bezette gebieden en in de Palestijnse diaspora (de vluchtelingenkampen buiten Israel en de bezette gebieden). Niemand van de ”achterban” van Segers heeft bij mijn weten ooit een duidelijke weerlegging van die rapporten geproduceerd. Ook Segers herhaalde als een vrome formule een Tweet van een kleine week eerder als een uit het hoofd geleerd lesje (met het verschil dat hij ditmaal in het ”multculturele en multireligieuze rijtje vergat de moslims en de Bahais te noemen). Het is blijkbaar zijn standaard antwoord op ”Israel = Apartheid”. Een mantra als een psalmtekst. Hoe toepasselijk voor een orthodoxe christen als Segers.
Ondertussen wordt het zo onder de hand tijd dat dit een keer grondig wordt doorgeprikt. Zoals Nadia Moussaid terecht opmerkte zijn er dit jaar meer Palestijnen op de Westoever gedood dan sinds 2005. Volgens B’tselem is 45% van hen gedood ”zonder bij geweldsincidenten betrokken te zijn geweest”, dus gewoon vermoord. Volgens mij is het aantal vermoorden veel hoger (en ik houd het bij), maar ik hoef het niet zo nauwgezet te verantwoorden als een mensenrechtenorganisatie. Wie de moeite neemt om te de site van B’tselem en van IOcha te kijken: sinds het jaar 2000 gaat het om tussen de 10.000 en 15.000 mensen.
In 2022 werden zoals dat heet 784 ”residential structures” verwoest, aldus alweer B’tselem, waarbij 500 Palestijnen dakloos werden (255 van hen minderjarigen). Sinds 2005 waren dat er 5.117 waarbij 8.353 mensen hun huis verloren. En dan gaat het alleen om huizen die zonder vergunning gebouwd zijn, want B’tselem houdt aparte staatjes bij voor huizen die voor straf, of om militaire redenen moesten wijken.
Voeg daarbij de meer dan 200 nederzettingen, gebouwd op grond die is gestolen van Palestijnse dorpen, en de eindeloze lijst van wandaden gepleegd door kolonisten die nooit worden bestraft. Of de eindeloze reeks belemmeringen van het Palestijnse leven, van pasjes, de ”Muur” en de checkpoints, tot regelmatige nachtelijke invallen in hun huizen, de vele arrestaties, het ongelijke rechtssysteem (één voor Joden en een ander voor Palestijnen). Of het feit dat Palestijnen veel minder van hun eigen water kunnen krijgen dan de Joden in de nederzettingen) en de manier waarop hun economische leven in een wurggreep wordt gehouden.
En dan hebben we het nog niet gehad over de Palestijnen in Israel. Die verloren in 1948 vrijwel al hun land, dat wil zeggen 94 procent van de grond van het huidige Israel, evenals meer dan 500 dorpen en het grootste deel van hun steden. Ze leefden tot 1966 onder militair bestuur en moeten nu accepteren dat hun taal werd geschrapt als tweede Israelische taal en dat Israel volgens de basiswet ”exclusief eigendom is van het Joodse volk”. In termen van het huidige coalitie-akkoorden van de Zesde regering Netanyahu heet het zelfs dat het Joodse volk een ”onvervreemdbaar en exclusief recht heeft op het land van Israel en met alle macht zal werken aan het versterken van de Joodse nederzettingen in Galilea, de Negev, de Golan en Judea en Samaria”.
Dat geeft al een aardig beeld van de ”multiculturele en multireligieuze manier waarop in Israel wordt samengeleefd”, uiteraard ”als een voorbeeld voor het Midden-Oosten”. Maar dat is nog niets vergeleken bij de manier waarop de Palestijnse diaspora (en dan bedoel ik alle Palestijnen buiten Israel en de bezette gebieden) die met een Palestijnse vlag zwaaien of de Palestijnen publiekelijk steunen, onverbiddelijk en met behulp van de zogenoemde ”IHRA-definitie” worden weggezet als onverbetelijke antisemieten. Dat betreft trouwens niet alleen de ongeveer vijf miljoen Palestijnse vluchtelingen die – in weerwil van uitspraken van de Verenigde Naties nooit terug mochten keren – maar ook net zo goed mensen van Amnesty, VN-functionarissen, politici en sinds een aantal jaren ook Joden die het wagen vraagtekens te zetten bij de heilbrengende werking van het zionisme.
Het wordt langzamerhand steeds pijnlijker dat nog steeds groepen Joden en verstokte christenen hun ogen en ogen sluiten voor dit soort feiten en voortgaan met hun verdediging van Israel, en hun geloof in een vredesproces dat al zeker 11 jaar geleden definitief ten grave werd gedragen. Dat ons op praatjes tracteert over dat in Israel Joden en Arabieren gelijke rechten hebben alleen omdat iedereen stemrecht heeft. Of ons erop wijzen dat Israels onvoorstelbare repressie op de Westoever voortkomt uit de ’terroristische” inborst van de Palestijnen. Het is eenvoudig godgeklaagd dat mensen als Segers blijkbaar geen begin van een inzicht hebben en dat mensen als Eisenmann of Marbe blijven volhouden dat het allemaal pure onzin is.
Het is natuurljk wel waar dat de Nederlandse pers nauwelijks Palestijnse slachtoffers meldt en ongewoon voorzichtig blijft als het gaat om vergelijkingen tussen bijvoorbeeld Iran en Israel, of welk ander land dan ook waar wreedheden plaatsvinden. Maar dat ontslaat Eisenmann en Marbe en hun achterban niet van de verplichting zo nu en dan een keer een blik te werpen op wat HumanRights Watch en andere mensenrechtenbewegingen te berde hebben gebracht of een keer te kijken op de data-staatjes van bijvoorbeeld B’tselem in plaats van met een strak gezicht ”fake news” te roepen en iedereen voor antisemiet uit te maken. Zij zouden zich moeten realiseren dat het al jaren van kwaad tot erger gaat en dat wat Netanyahu nu doet alleen qua gradatie enig verschil vertoont met wat Lapid en Gantz, of Barak of Olmert voor hem deden. Zij zouden zich eindelijk eens moeten inleven in hoe het voelt om een Palestijn te zijn en zich moeten afvragen hoe leuk multiculti het daar toegaat. Zij behoren zich eindelijk eens te realiseren dat niet wij, die kritiek hebben en Apartheid roepen, ”een hetze met desinformatie” tegen Israel voeren, maar dat de echte onzin allemaal alleen komt van de kant waar altijd alles wordt weggewuifd en ontkend.
(Foto: Mina.dan80, CC BY-SA 4.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0>, via Wikimedia Commons)
