Ik heb niets persoonlijks tegen PvdA-coryfee en oud voorzitter van de Tweede Kamer Gerdi Verbeet, noch tegen haar vader, die indertijd als militair na de Tweede Wereldoorlog deelnam aan de koloniale oorlog in Indonesië. Net als mevrouw Verbeet zelf heb ik geen idee wat haar vader daar toen precies heeft gedaan, laat staan dat ik me daar een oordeel over aanmatig. Maar iedere keer dat ik mevrouw Verbeet in het reclamespotje voor de veteranendag hoor zeggen dat haar vader toen in Indonesië was “in dienst van de vrede”, schiet me dat in het verkeerde keelgat. Want dat is gewoon een leugen, en iemand als mevrouw Verbeet weet dat, of zou dat moeten weten. Deze koloniale oorlog had tot doel de Indonesische onafhankelijkheid te verhinderen en het eilandenrijk als wingewest voor Nederland te behouden. De oorlog van 1946 tot 1949 kostte 150 tot 200 duizend Indonesiërs en duizenden Nederlanders het leven…. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Doorbraak
Ontkenningsgedrag. Zit diep in de mensen.
Omdat het heel erg pijnlijk is om toe te geven dat je destijds fout heb gedaan.
Het is makkelijker om anderen van genocide te betichten dan je eigen mensen. Zeer pijnlijk.
Als het over de honderdduizenden Indonesische doden in de smerige koloniale oorlog welke Nederland gevoerd heeft gaat, blijft het in de donkere krochten van Gerdi Verbeet stil…