Discussie in de keuken. Ik ijsbeer rond in de woonkamer in een poging me er niet mee te bemoeien.
-Gelukkig zijn is een golf van bevestiging…
-Wie zegt dat? Vraagt Aite.
-Ik.
Ze zucht, tikt lustig verder. Hoek van de bank, bril in het haar. Voor als ze verder dan het scherm wil kijken.
-Nou?
-Heb je iemand die dat kan bevestigen?
In de keuken dendert de discussie verder.
-Nee, het gaat om levensstijl. Hoe kun je gelukkig worden van een levensstijl die de aarde kapot maakt?
-Ik word anders heel gelukkig van een eitje, bromt Dee. Maar dat mag niet van jou.
-Ik zeg niet dat het niet mag, ik zeg alleen dat het onnatuurlijk is. Waar ik zo verdrietig van word, is dat ik me altijd zo moet verdedigen. Alsof ik jullie aanval!
-Mensen doen alles om gelukkig te worden, of te blijven. Als daar een vliegreisje voor nodig is, wie ben jij dan om dat te verbieden?
-Het gaat niet om één vliegreisje, maar om miljoenen. En al die mensen die hun eigen geluk najagen, verkloten de aarde.
-Dus moet ik maar lijden? En mag ik niet een weekje naar de Bahama’s.
-Mag wel, maar staat het geluk op lange termijn in de weg.
-Maar het kan best. We hebben de techniek in huis, er gebeurt alleen niets mee.
‘Kapitalisme!’ roep ik vanuit de huiskamer.
-Houd je mond, klinkt het in koor vanuit de keuken.
Ik ga naast Aite op de bank zitten, laat me tegen haar aan vallen.
-Zie je? Daar word ik nou ongelukkig van.
Ze klapt haar computer dicht.
-Dat kan ik bevestigen. Kun je nu weer wat opzij gaan?
-Mag ik zo even blijven liggen?
-Eindelijk gelukkig?
-Gerustgesteld.
