Misschien wel dé klassieke Amerikaanse folksong, over de moord op Billy Lyons door “Stag” Lee Shelton op Kerstavond 1895 in St. Louis. Shelton was een bekende/beruchte pooier die net als Lyons deel uitmaakte van de onderwereld in St. Louis. Op kerstavond 1895 gingen Shelton en Lyons samen wat drinken in de Bill Curtis Saloon. Na het consumeren van een flinke hoeveelheid whiskey vlogen Shelton en Lyons elkaar om niet geheel duidelijke redenen in de haren, waarbij Lyons Shelton zijn hoed afpakte. Shelton pikte die belediging niet en knalde als echte Amerikaan Lyons ter plaatse overhoop. Lyons overleed aan zijn verwondingen en Shelton werd veroordeeld wegens moord. In 1909 werd Shelton vervroegd vrijgelaten, maar hij bewees al snel dat hij in de gevangenis niks geleerd had (of juist heel veel). Binnen de kortste keren bevond onze held zich opnieuw achter de tralies, dit keer wegens het plegen van een roofoverval. Hij overleed in 1912 in de gevangenis.
De song is door zo ongeveer iedereen die er ook maar enigszins toe doet aan het vinyl toevertrouwd. Hieronder de versie die Alan Lomax in 1947 opnam op de Parchman Farm in Missouri. Het enige wat we van de zanger weten is dat hij zichzelf “Bama” noemde.
De volgens veel mensen definitieve versie van Mississippi John Hurt uit 1928:
De versie van de Jamaïcaanse rocksteady groep The Rulers is vooral bekend door de cover van The Clash op ‘London Calling’. Hier het origineel:
Nick Cave herschreef de song en plaatst de gebeurtenissen in 1932. We hebben het hier over Nick Cave, dus uiteraard loopt het uit op een bloedbad:
Uitgelichte afbeelding: Mississippi John Hurt, By Library of Congress photo – Retrieved from theunofficialmartinguitarforum. See also: Library of Congress, American Folklife center, A National Project with Many Workers., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12699066
