David Crosby’s eerste soloplaat “If I Could Only Remember My Name” (beste titel voor een hippie-album ooit, btw) werd destijds (1971) met gemengde gevoelens ontvangen. Ik herinner me dat ik bij eerste beluistering prompt in slaap viel. Tegenwoordig wordt het gezien als een onderschat meesterwerk, wat me eerlijk gezegd ook wat overdreven lijkt. Het album heeft zeker zijn momenten en dit is er één van. “Laughing” is vermoedelijk de beste track, maar aan “Orleans” heb ik warme persoonlijke herinneringen. Vandaar.
Crosby zélf zou zich na dit album vooral richten op zijn belangrijkste hobby (drugs), een nieuwe soloplaat zou pas 20 jaar later volgen. Toen was de wereld echter onherkenbaar veranderd en zat niemand nog te wachten op een hippie-anthem.
Orleans, Beaugency, Notre Dame du Cléry, Vendôme, Vendôme
Orleans, Beaugency, Notre Dame du Cléry, Vendôme, Vendôme
Orleans, Beaugency, Notre Dame du Cléry, Vendôme, Vendôme…..
