Directrice Schwegman van het NIOD – zelf gepromoveerd met een matig proefschrift over Maria Montessori en zich beroepend op haar onwetendheid over de bezetting en de Tweede Wereldoorlog in het algemeen, dus beslist de juiste persoon op de juiste plaats – riep laatst op om eens goed te gaan kijken naar de dekolonisatie van Indonesië.
Vanuit dat instituut een late roeping. L. de Jong stak in zijn Koninkrijk zijn misnoegen over de “politionele acties” niet onder stoelen of banken. Maar enfin – onderzoek.
En presto – wie had dat gedacht? Dan duikt er een album op met foto’s van sluipmoorden door het Nederlandse bezettingsleger – o pardon, executies bij politionele acties.
Wat een verrassing.
Verrassend is het wel dat dit bericht komt op de dag waarop dit al eerder gepland was.
Even verrassend toeval als de vondst van de foto’s.
Misschien moeten we hier nooit meer over praten want we zijn altijd beter en tenminste superieurder aan de anderen en dan volstaat het dat we steeds met de wijsvingertje de anderen over mogelijke misdaden gaan beschuldigen. Dan hoeven we het niet over ons te hebben.
Want de anderen zijn altijd slechter dan ons, toch?
Soms raakt er een fotorolletje kwijt; soms liggen de historische foto’s in een vuilcontainer
Ik begrijp je, de fotorolletjes raken kwijt altijd in de mid container…. 🙂