Nee, ik ben geen fan van hele pagina’s huilie-huilie in de media over dooie miljo… sorry: milJARdairs. Ome Fritsie gaf echter zóóóóveel weg, dat kost je wel drie kleenexen… O, o wat zullen we hem en zijn jaarlijkse gift van 8 mijoen aan zijn eigen ‘foundation’ missen. Geen eurocent meer voor zijn humanitaire doelen! O, o, o, o….
Ome Fritsie stond vanwege zijn ruim 5 milJARD (dat is met negen nullen – 5.000.000.000,–) ofwel 1, ofwel 2 of 3 op de Quote 500 (ik heb hem hier), die Petrus aan de hemelpoort stiekum grijnzend ‘de zwarte lijst’ noemt. Per Nederlands hoofd is dat 277 euro en ik ken wel éénoudergezinnen met twee kinderen die daar bijna een moord voor zouden doen.
Ik noem Petrus, omdat Goldie namelijk ‘strenggelovig’ zou zijn geweest. Nou, dan weet je ’t wel… Ik citeer dan maar drie bijbelschrijvers, Marcus, Mattheüs en Lucas, die dat – écht waar! – alledrie uit de mond van J. van Nazareth, de destijds bekende vlogger, optekenden:
“Het is makkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om het koninkrijk Gods te betreden.”
Drie bijbelschrijvers! Drie – en ome Fritsie had het nog niet begrepen.
Er komt direct een lied bij me op – ‘Die Morität von Mackie Messer’ van Brecht en Weil, het couplet
“Und Schmul Meier bleibt verschwunden
Und so mancher reiche Mann
Und sein Geld hat Mackie Messer
Dem man nichts beweisen kann”.
Die oplossing is ethisch het beste want daar kan Petrus tenminste nog wat mee – maar helaas!
Toen Randstad begon werkte ik op de vrij linkse financiële redactie van de Volkskrant en waren het de jaren ’68 – de Parijse opstand, dus ook van de allereerste bedrijfsbezetting in Nederland, namelijk van de Enka, de Nederlandse Kunstzijdefabriek, makers van zoiets heerlijks als polyester en vooral van terlenka, de Eerste Echte Kreukvrije Stof. (Ik heb nu pas door, ruim 50 jaar later, dat ‘Enka’ deel uitmaakt van die naam…).
Waar was ik? O ja: toen verdwenen vervolgens al die prachtige fabrieken uit Nederland: de kleding, gordijnen en tapijten naar N-Afrika, Turkije en later India, Pakistan en Bangladesh, de fietsenframes kwamen opeens uit China, alle medicijnfabrieken, Gist-Brocades, Philips-Duphar en noem maar op ook maar naar India etcerera.
De Philips spaarlampenfabriek uit Bergen op Zoom verdween naar Polen (heb ik daar bezocht, die heet Polamp-Piła – dat je uitspreekt als ‘piewa’). Volvo, DAF en dergelijke verdwenen ook, net als vrijwel de hele scheepsbouw, ooit grootste van Europa, met de ADM, de ADSM, de RDM, De Schelde. Wilton-Fijenoord (jaja, zonder ‘e’ of y-grec), Smit Kinderdijk.
Zodoende, vooral na de oliecrisis van 1973, liepen allerlei mensen verdwaasd en baanloos maar wat rond en daar wist ome Fritsie wel raad mee. Ik vond uitzendbureaus altijd niks en heb er nooit voor gewerkt. Ik heb mezelf wel uitgezonden, jongen civiele dienst op het SS Rotterdam, als klusser naar Zuid-Engeland en druivenplukker naar Zuid-Frankrijk. Dus! In Nederland zijn er momenteel 10 miljoen werkenden, van wie 1 miljoen tijdelijk. Bedankt Frits!
Ome Fritsie bezat bij zijn dood ongeveer 5,8 miljARD euro.
– Ach, bent u daar! zei Petrus, vouwde zijn armen rustig over elkaar en hield zijn hoofd licht schuin. – U dacht zeker: ik kan het toch altijd proberen…? Nietwaar?
De ander zweeg, sloeg zijn blik neer, liet zijn hoofd zakken en draaide zich traag om. Hij kon alleen de steile weg achter hem maar weer langzaam afdalen – maar waarheen? Want hij was al zo moe, zo dood- en doodmoe, en bovendien helemaal alleen en zonder een cent op zak…
Of mag je zo niet praten over een dode? Nou, ik wel!
– Uitgelichte afbeelding: Door Randstad Holding NV – SVG erstellt mit Inkscape, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=38942556
