De verkiezingen voor het Europees Parlement zijn op 22 mei, althans in Nederland. Politieke partijen hebben er inmiddels programma’s voor geschreven. De komende weken besteed ik aandacht aan onze keuzemogelijkheden. Dat het niet veel soeps is, mag geen beletsel zijn om toch een oordeel te vormen. We kunnen een keuze maken voor het minst slechte. Niet kiezen is struisvogelpolitiek. Voor mij geen optie, want ik ben nu eenmaal geen fladderaar.
Democratisch deficit
De EU kent democratische tekortkomingen, ook wel het democratisch deficit genoemd. Dat is een slechte zaak, maar droevig is dat de meeste kiezers het belangrijkste tekort niet kunnen aanwijzen. Ze hebben er zelfs geen flauw benul van. Hoogstens hebben ze een ongemakkelijk gevoel over de EU. Nochtans hebben we vrije verkiezingen voor het Europees Parlement met de bijbehorende propagandistische rimram. En de Europese Raad, de beslissende vergadering van regeringsleiders van de lidstaten, bestaat uit leiders die via democratische procedures macht hebben verworven. Waar zit het ondemocratische deel dan in? Is het dat de gehele Europese Commissie via benoemingen haar invulling krijgt? Enigszins, maar dat is van gering belang. Ministers in een land worden evenmin verkozen, maar uitgekozen door een regeringsleider – president, premier, kanselier of hoe ze ook mogen heten. Nee, het belangrijkste democratische tekort zit in de bevoegdheid van de Europese Raad. Die besluit over het voornaamste politieke onderwerp: de economie. De regeringsleiders zijn evenwel niet gekozen op grond van hun ideeën voor een Europese politiek, maar omwille van hun voorstellen voor hun land. Allicht lopen de belangen van een lidstaat vaak niet parallel aan die van de EU als geheel. Dus zonder dat deze regeringsleiders een mandaat van de EU-kiezers hebben voor een beleid, maken ze wel dat beleid. De bizarre situatie bestaat dat alleen minderheden foute politici naar huis kunnen sturen; zelfs al zou het grootste deel van Europa van Merkel gruwen, slechts de Duitse kiezer bepaalt haar positie.
Euroschaal
Dat de EU vanwege het democratisch deficit slecht functioneert, is inmiddels overduidelijk. De gemakkelijkste oplossing lijkt de keuze voor het opblazen van de EU. Deze veelal populistische kortetermijnpolitiek heeft dan ook de nodige aanhang. Van doemdenkers die samenwerking in Europa als bedreiging zien en van dagdromers die regelgeving niet noodzakelijk vinden. Aan de andere kant van het spectrum willen partijen de democratische en operationele werking van de EU verbeteren. Eerder heb ik de posities over de ontwikkeling van de EU ingedeeld naar euroscepsis, eurofrigiditeit en eurofilie. Eurofrigiditeit houdt in dat men de EU in haar huidige vorm wil laten doormodderen. De genoemde euro-inschaling zal ik gebruiken bij de beoordeling van de politieke partijen.
De gevolgde politiek van partijen in de laatste jaren is voor het oordeel vanzelfsprekend van belang. In programma’s kunnen vele mooie frases staan, maar uiteindelijk gaat het om daden.
De grootste groepering komt het eerst aan bod. De ALDE, de groepering waartoe de tweelingzusterpartijen VVD en D66 behoren, heeft 6 Nederlandse zetels in het Europees Parlement en daarmee de meeste afgevaardigden. Vervolgens komen EVP, PVV, PES, EGP/EVA, GUE/NGL en de lijst met onder meer de christelijke Taliban ter sprake.
Kengetallen
Ten slotte. In welke verhoudingen dragen de vertegenwoordigers van Nederland in het Europees Parlement hun steentje bij?
In de periode 2014-2019 heeft het Europees Parlement 751 zetels. Daarvan zijn er 26 voor Nederland, wat neerkomt op ruim 3 procent.
Een Nederlandse europarlementariër vertegenwoordigt circa 490.000 kiezers. Ter vergelijking: een Duits lid van het Europees Parlement representeert zo’n 670.000 kiezers en een Luxemburgse afgevaardigde ongeveer 40.000 potentiële stemmers.
Wordt vervolgd.
Wat mij opvalt is dat het Democratisch deficit pas gaan opmerken als het iemand anders betreft.
Terwijl het Democratisch deficit is sinds jaar en dag in Nederland aanwezig – bijvoorbeeld Burgemeesters worden aangewezen, dus niet door het volk democratisch gekozen net als in de meest ontwikkelde landen.
Het zou de meest normale zaak zijn dat voortaan de Burgemeesters door de burgers worden gekozen.
We praten hier over solidariteit, terwijl de betogers in Parijs hebben de Griek Alexis Tsipras uitgenodigd om hun demonstraties te leiden.
Geen woorden, maar daden.
Zeg, Sjaak, hoe kunnen we op Tsipras stemmen?
Dank zij VSBrussels imperialisme gaat de Kiev rebellenregering vandaag een anti ’terroristische’ actie voeren in O Ukraine.
Putin kan daarmee tot ingrijpen worden gedwongen, en zo kan de zaak snel escaleren.
Het is maar de vraag of er op 22 mei in Europa nog overlevenden zijn, en of hun hoofd dan naar stemmen staat.
De anti EU demonstraties in Madrid, Athene en Rome zijn dan te laat gekomen.
Economen vroegen Van Rompuy in 1998 waar die EU nu eigenlijk voor diende.
Zijn antwoord was ‘vrede’.
De man wist kennelijk niet dat het Britse imperium de eerste wereldoorlog veroorzaakte, en de VS de tweede.
De echte linksen in Parijs hebben inderdaad een EU voorzitter kandidaat, Hollande wordt nog gesteund door achttien procent van de Fransen.
@nexus,
Aan Tsipras zal ik aandacht besteden bij de bespreking van GUE/NGL.
De democratie in Nederland is eveneens voor verbetering vatbaar. Maar dat onderwerp valt buiten het kader van Europese verkiezingen.
@Sjaak, het is goed te bewijzen dat op dit moment mensen alles door elkaar halen. Deze verkiezingen worden gebruikt om het ongenoegen over de thuissituatie kenbaar te maken.
Daarom heb jij met dit onderwerp een belangrijke taak voor liggen.
Dan maar populist. Maar deze jongen gaat dus echt niet stemmen. Democratie betekent voor mij dat ik zicht en invloed heb op beslissingen die mij aangaan. Niemand gaat mij vertellen dat dit elite project ook maar enigszins daarbij in de buurt komt. Door te stemmen geef je alleen maar een basis voor deze oplichterij. Hoe centralistischer de besluitvorming, hoe verder weg van iets dat democratie zou moeten heten.
Jullie stem maakt geen ene fuck verschil. Ga maar stemmen op die ene figuur die belooft het anders te doen, die vervolgens geïncorporeerd wordt in een gedrocht waarin niemand verschil kan maken omdat het zijn eigen leven leidt. Dit schaap gaat niet meewerken aan zijn eigen vleesverwerking.