De eerste beelden die de wereld ontving na het opheffen van het uitgangsverbod en het militaire offensief uit de steden Silvan, Silopi en Cizre hadden uit eender welk oorlogsgebied kunnen komen.
Ze toonden kogelinslagen, gepokte ruïnes, geknakte betonnen gebouwen, uitgebrande huizen en straten versperd door puin.
Alleen de pro-Koerdische leuzen overschilderd met Turks-nationalistische slogans herinneren eraan dat dit Turkije is.
In het zuidoosten van het land bevindt zich de provincie Diyarbakır, de op een na grootste stad van de regio met een grote Koerdische bevolking. In Sur, het historisch centrum van Diyarbakır, wordt nog steeds gevochten.
Tanks, zware artillerie en rakettenwerpers eisen dagelijks levens en richten grote schade aan in de eeuwenoude stegen van Sur. De stad staat sinds vorig jaar op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Binnen de muren van Sur liggen naar schatting meer dan 1500 historisch waardevolle gebouwen en archeologische sites uit de verschillende historische periodes van Mesopotamië. Verschillende sites, waaronder de Assyrisch-orthodoxe Heilige Maagd Maria kerk, werden zwaar beschadigd.
Maar hoe groot het verlies van historisch waardevolle gebouwen ook mag zijn, het valt in het niets bij het menselijk lijden dat het de oorlog daar over de bevolking afroept. Het precieze aantal burgerslachtoffers is tot op heden niet gekend, maar zeker is dat vele honderden mensen het leven verloren.
