Eikelbier en andere sensaties

Belofte maakt schuld, het is aangekondigd op twitter dus ik ga u vertellen van wederwaardigheden met eikelbier, van de afgelopen pakweg vier uur. Of het een mooi verhaal zal zijn is niet aan mij ter beoordeling.

Het barmeisje doet mij denken aan toestanden in een andere tapperij. Ik had van mijn – weer in een ander dranklokaal ontmoete – geliefde van die tijden de opdracht De Lellebel van de Bar te versieren, bij wijze van verplichte ervaring. Ja, zult u zeggen, je bent toch gek als je dat doet en ik moet ernstige moeite doen te bedenken waarom ik aan deze opdracht dacht te voldoen. Ik kan het u niet vertellen.
Maar ik heb haar een eind meegekregen, ze kon nog flink doordrinken en ratelde aan een stuk door. Op zeker ogenblik merkte zij dat dit misschien opviel en vertelde zij vertrouwelijk dat dit kwam door een flinke portie coke die zij eerder die avond had ingenomen. Ik zag mijn huiswerk zonder veel spijt in duigen vallen.
In de ochtendschemering, het was al licht, namen wij afscheid. Ik vertelde haar dat zij mijn huiswerk was. Zij haalde haar schouders op en kuste mij. Misschien wel de meestvergeten kus van mijn leven. Vanavond schoot hij (zij?) in mijn geheugen.

Vriendin was boos dat ik mijn huiswerk niet gedaan had. En ergens in de afgelopen tijd is tot mij doorgedrongen dat zij een soort sadomasochistisch spel aan het doen was met mij waar ik niet precies op te wachten zat. Ik was opgelucht toen zij het uitmaakte, en dat ben ik verder beslist nooit geweest.

Het barmeisje van vanavond was meer mijn genre uit jongere jaren en iemand die op haar leek of omgekeerd hing ook rond in de tapperij waar mijn huiswerk beroemd of berucht was.

U bent in de stemming voor eikelbier, ik voel het.
Tot mijn spijt was het eerste glas troebel en doordesemd van droesem, wat het bier een zuurbittere smaak gaf die de onvolprezen gueuze verre overtrof. Ik besloot dat dit niet goed was en aan de toog bestreed men dit niet.
Het tweede was niet troebel, het was wel licht rins en zou voor dorstlessend kunnen doorgaan, wat de meeste zogeheten speciaalbieren (en ook de gangbare pils) niet zijn, welke smoes men ook verkoopt. Komen er ook de vruchten van de eik aan te pas?

Neen, roep ik u uit.

Speciaal gebrouwen i.o.v. de Eikenboomgaard in Oss en bestemd voor de horeca-ondernemers in deze straat. Het Eikelbier wordt op smaak gebracht met zwarte bessen.

Dus geen eikel. De brouwerij uit Oss of Oijen, daar wil ik van af wezen, heeft meer op het menu maar daar heb ik geen kennis van genomen. Ik ben overgestapt op zwaardere stuf dat naar de hop genoemd is – aan de heggen te zien zou het een goed hopjaar kunnen worden, althans wat wilde hop betreft, en vandaar sombere sentimentele bespiegelingen over rare gebeurtenissen van vroeger.

Maar als u mij nog wat wilt aanbieden, een echte gueuze, dat is lang geleden…
Of een cider. Was ik maar in Engeland. Of zo. Ha, Alan, zulk haar had ik ook in die tijd… Zo´n boomblaadje merkte ik niet op. Zonde van die jengel en het afbreken. (Nu koffie).