Vorig jaar leek het er op dat de Egyptische revolutie verslagen werd door de staatsgreep van generaal Sisi. En inderdaad, die militaire machtsgreep en de erop volgende repressie vormden een zware tegenslag. Maar voor het bijzetten van de Egyptische revolutie in de lange reeks van nederlagen die de Arabische Lente inmiddels heeft moeten incasseren, is het veel te vroeg. Er hangt een nieuwe ronde in de lucht. Dat is te merken, niet zozeer op straat als wel in allerlei bedrijven en instellingen. Stakingen zijn daar intussen aan de orde van de dag.
De nederlaag van vorige zomer zette de radicale bewegingen op het verkeerde been, en werd oor misvattingen in die bewegingen ook zwaarder dan anders noodzakelijk was geweest. Wat was maar weer de gang van zaken? In januari 2011 escaleerde straatprotest tegen president Moebarak binnen de kortste keren en mondde uit in een volksopstand tegen diens regime. Betogers bezetten het Tahrir-plein. Gewapende tegenaanvallen op de demonstranten werden teruggeslagen. Terwijl demonstraties doorgingen, begonnen groepen arbeiders te staken voor hun eigen eisen. Op 11 februari, toen betogers waren opgetrokken naar het presidentieel paleis, schoof de militaire top Moebarak opzij, en had de revolutie een overwinning geboekt.
