Dit jaar komt er een einde aan 123 jaar door vrouwen gedragen monarchie in Nederland. We kunnen er van op aan dat als onder Willem IV de monarchie gered moet worden dit door Máxima zal worden gedaan, waarbij grootmoedig vergeten zal worden dat haar vader deel heeft uitgemaakt van het gorillaregime van Argentinië. Het is zinloos met de term fascist te gaan smijten in verband met de heer Zorreguieta, want het peronisme, dat door het leger ten val werd gebracht in 1976, is zelf een variant van het fascisme. Tenslotte is Máxima niet verantwoordelijk voor haar vader. Er is niemand in Nederland die nog een koning heeft meegemaakt dus dat wordt hoe dan ook wennen.
Toen Willem-Alexander op de een of andere manier bekendmaakte dat hij Willem IV wilde heten als staatshoofd werd om ons allen te herinneren aan de weldaden van zijn voorganger als koning Uit het leven van koning Gorilla opnieuw in boekvorm uitgebracht. In die dagen sprak ik Dennis Bos, (mede-)historicus van de goede oude arbeidersbeweging, regelmatig en hij vertelde mij dat hij het nodig had gevonden de goegemeente te herinneren aan hoe populair en geslaagd de betovergrootvader van het toekomstige staatshoofd was geweest. Hier kunt u een editie online lezen. Het boekje is geschreven door S.E.W. Roorda van Eysinga, de man die aartsvader Ferdinand Domela Nieuwenhuis tot het anarchisme geleid heeft.
Emma, Wilhelmina, Juliana en Beatrix (blijkbaar zij ook) hebben het Oranjehuis gered van de altijd op de loer liggende impopulariteit. Ik vraag mij af of Prins Pils als hij eenmaal Koning Krat is (die hebben we al bij voorbaat, de naam is gelanceerd op twitter) deze populariteit kan redden. Op zich is het heel merkwaardig dat een monarchie voort zou bestaan op grond van populariteit – toen in de Franse revolutiedagen demonstranten naar het paleis kwamen “om de koning te redden” was dit juist de bezegeling van zijn ondergang: de koning kan er niet zitten bij de gratie van zijn onderdanen.
Maar ja, staat en kapitaal zijn nogal anders dan op het eind van de achttiende eeuw.
Zal het ooit wennen? Ach, het maakt in feite niet uit, Willem of Beatrix – door een geslaagde coup van de Tweede Kamer is het staatshoofd inmiddels uitgeschakeld bij de formatie van een kabinet en ik bemerk dat ik dit wat vorig jaar betreft nog betreurenswaardig vond maar in het geval van Koning Krat is het waarschijnlijk de beste oplossing. Ik constateer bij mijzelf dan een zekere schizofrenie: enerzijds is het nooit gewend geraakt, “koningin Beatrix”, anderzijds – drieëndertig jaar is best veel. Zo lang is het dus geleden dat ik mijn vriendin meteen bij de eerste charge op de Blauwbrug ben kwijtgeraakt. Wat deden wij daar überhaupt? De oproep tot demonstratie met effecten van “de autonomen” klonk als een eersteklas provocatie. En vriendin kwam niet uit Amsterdam, dus wist zij de weg? Nee, mobiele telefonie was er nog lang niet. Afgedwaald van het grotere gezelschap (dat zich over mijn lief ontfermd bleek te hebben achteraf) dwaalde ik alleen door de stad en ik kwam er achter dat de Dam moeiteloos te bereiken was. Waarom er in de Damstraat en op het Rokin enorme veldslagen plaatsvonden als via de Singel en de Raadhuisstraat de Dam zonder zelfs maar smerissen op je pad gewoon te bereiken was?
Wat mij nog steeds verbaast over deze veldslag, die eigenlijk een folkloristisch geworden reeks afsloot (1967, 1969, 1970, beetje nog 1971: grote gevechten met de politie op 30 april in Amsterdam), is dat er geen gedachte van belang achter zat. Geen woning geen kroning – en als de “kroning” die in feite niet plaatsvindt ook echt niet had plaatsgevonden, wat dan? Was er een Voorlopig Comité van Nationale Redding dat de grondwetswijziging zou voorbereiden? Stond de Revolutie ook echt voor de deur? Nou nee dus. En geheel in de geest des tijds is 30 april al jaren en jaren een dag van dronkemansgebral geworden, en is de altijd zeer op Orde beluste Overheid vooral Ordenend bezig. Niks Broodje Buikloop van amateurs of lieve vlierbessenwijn van de vrijmarkt, orde moet er zijn. En op de een of andere manier, ondanks alle onderbuikgemor van de laatste jaren, voorzie ik geen woelingen voor eind april in Nederland. Of er moet iets gebeuren dat nu nog in het geheel niet te voorzien is.
Toch een beetje magisch – ik heb dertien premiers te verduren gehad in Nederland. Alleen van de laatste twee heb ik het gevoel “dit kan toch niet waar zijn’- omdat het zulke studentikoze snulletjes waren (zijn). Dat is Willem-Alexander ook trouwens. Maar ik moet die dertien in gedachten aftellen. De monarchen, dat is overzichtelijk. En het weegt gevoelsmatig zwaarder dat hij de derde monarch (Deo Volente) wordt die ik meemaak. Verontrustende constatering voor een belijdend anarchist.
Jammer ook dat zelfs de republiek niet serieus op de agenda staat in Nederland.
En waarom is “Beatrix” eigenlijk nooit gewend geraakt? Misschien komt het doordat ik gevoelsmatig iets ben kwijtgeraakt bij die charge op de Blauwbrug – wat, weet ik eigenlijk niet precies (al was het een jaar later wel uit met vriendin, maar dat was het niet). Ach, er is al zoveel herinnering…
http://www.youtube.com/watch?v=Wo5wyAn4Fn0
Je hebt geheel gelijk wat de bereikbaarheid betrof .Maar aangezien prins pils tegenwoordig iets met toiletten voor afrika doet en ook zijn watermanagement kan men beter spreken van prins plas .
Koning – Koningin , zou het bij jeuk aan je aars van spoelwormen uitmaken wat het geslacht van die wormen is ??