Het is 2006. Als gevolg van de Amerikaanse bezetting van Irak vloeit meer bloed van Iraakse burgers dan in enig jaar na de honderdduizenden mensenlevens kostende invasie. Saddam Hoessein wordt dat jaar na een uiterst twijfelachtig proces opgehangen (waarmee voor de Amerikanen werd vermeden hoe de gemene zaak met diezelfde Hoessein tegen Iran tijdens de bloedige oorlog van de jaren ’80 al te zeer in de publiciteit kwam). De twijfel bij steeds meer hoge VS-functionarissen over de oorlog neemt rap toe (de commandant van het Amerikaanse Marine Corps meldt dat jaar dat ‘er niet veel is wat de VS strijdkrachten kunnen doen om de politieke en sociale situatie in de provincie Anbar te verbeteren’). Intussen laten andere VS-functionarissen hun oog al vallen op buurland Syrië.
De bloedige burgeroorlog is op dat moment, in 2006, nog ruim vijf jaar in de toekomst en ogenschijnlijk lijkt het erop dat er in Syrië niet veel aan de hand is.
Het Syrische regime zit, ondanks de vlucht van de vice-president en de moord in 2005 op de Libanese premier Hariri, stevig in het zadel en verleent zelfs aartsvijand Amerika hand- en spandiensten.
Nog maar een paar jaar eerder was het land onder Bashar Assad een soort dependance geworden van de martel- en doodseskaders van de CIA in het kader van het beruchte ‘rendition program’, waarbij mensen uit allerlei landen ontvoerd werden en worden om gruwelijk gefolterd te worden in de kelders van min of meer bevriende regimes.
Dat alles in het kader van de tot dusver naar schatting anderhalf miljoen doden kostende ‘war on terror.’
Het is iets dat weinigen in 2006 weten (hoogstens kunnen vermoeden) en dat pas veel later bekend zal worden.
Maar achter de schermen wordt blijkens dit Amerikaanse telegram uit Damascus van 2006 reeds druk gekonkeld ten einde ook in Syrië een ‘regime change’ teweeg te brengen.
Zonder volledig te willen zijn een paar voorbeelden uit hoe men meent één en ander te kunnen organiseren.
Na eerst geconstateerd te hebben dat het regime 2006 in een veel sterkere positie afsluit dan het voorgaande jaar, merkt het bericht op dat Assads groeiende zelfvertrouwen, plus zijn afhankelijkheid van een kleine kliek waarop hij steunt er toe kan leiden dat hij fouten gaat maken en slecht doordachte politieke beslissingen (waarin zijn karakteristieke emoties doorklinken) zal nemen wanneer hij geconfronteerd wordt met nieuwe uitdagingen. Dat zou nieuwe mogelijkheden met zich mee kunnen brengen voor ‘ons’ oftewel de VS. Aldus het telegram dat vervolgens een aantal problemen en kwetsbaarheden (zoals corruptie, de oppositie, de moord op premier Hariri in buurland Libanon die de aftocht inluidde van het Syrische leger uit dat land) opsomt om dan te komen met:
This cable summarizes our assessment of these vulnerabilities and suggests that there may be actions, statements, and signals that the USG can send that will improve the likelihood of such opportunities arising.
Vertaald: Dat vuurtje zullen we eens even lekker opstoken.
Waarna een aanbeveling volgt aan de bazen in Washington die niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is:
PLAY ON SUNNI FEARS OF IRANIAN INFLUENCE
Daarna volgt een hele uitleg over het hoe en waarom van die ‘aanbeveling.’
De in 2005 gevluchte voormalige vice-president Khaddam zou, zo beveelt het telegram uit Damascus aan, via media-outlets (te faciliteren door de Saudi’s en ‘anderen’) de mogelijkheid moeten krijgen de vuile was van het Syrische regime aan de grote klok te hangen ten einde het te verzwakken.
Ook de Koerden – de enigen die bereid zijn desnoods gewelddadig in actie te komen, zo merkt het telegram op – moeten bij het smerige spel van gekonkel en intriges door de Amerikanen betrokken worden:
HIGHLIGHT KURDISH COMPLAINTS: Highlighting Kurdish complaints in public statements, including publicizing human rights abuses will exacerbate regime’s concerns about the Kurdish population. Focus on economic hardship in Kurdish areas and the SARG’s long-standing refusal to offer citizenship to some 200,000 stateless Kurds.
We weten allemaal hoe het is afgelopen tot dusver: een gruwelijke oorlog, honderdduizenden doden en miljoenen ontheemden.
En terwijl de gelijkgeschakelde media zich hier druk maken over anderhalve Russische tank in Syrië en druk bezig zijn de hetze tegen vluchtelingen flink aan te wakkeren door die mensen te framen als oorzaak van van alles en nog wat wat er mis (of vermeend mis) is in dit land, zwijgen ze angstvallig over de oorzaken van alle ellende in het inmiddels vrijwel compleet verwoeste land waar Buma zo graag nog meer bommen op wil gooien.
Het is goed dat dit soort zaken naar buiten komen en dat er moedige mannen en vrouwen bereid zijn hun leven op te offeren om de wereld ongezouten de waarheid voor te schotelen.
Ik zou ontzettend graag de correspondentie van de afgelopen jaren tussen bijvoorbeeld de VS-Ambassade in Kiev en de bazen in Washington wel eens willen inzien…
Of die tussen ‘Washington’ en ‘Den Haag’ inzake de Oekraïne, Irak, Libië en talloze andere landen en kwesties in de wereld.
Hoe het ook zij: als hysterische gekken als Sybrand Buma weer krokodillentranen lopen te janken over vluchtelingen uit Syrië en daarom pleiten voor nog meer bommen, doden en verwoesting in dat land dan weet u wie dit soort gajes heeft ingefluisterd.
En niemand kan achteraf meer zeggen dat ie het niet geweten heeft.
