Een mogelijk scenario voor Griekenland is beschreven in de roman ‘A very British coup’ door Chris Mullin. In het verhaal komt een Labour-premier aan de macht, die monopolies probeert te breken, Groot-Brittannië uit de NAVO en EU belooft te halen, het Hogerhuis wil afschaffen, enzovoort. Een uitermate felle reactie van het establishment volgt.
Costas Douzinas, een in Londen docerende Griekse rechtsgeleerde, maakt een meer dan voortreffelijke analyse van de impact van de overwinning van Syriza. Vergelijkbare dreigementen van Dijsselbloem, Schäuble en anderen vindt hij terug in Mullins boek. Grieken vechten tegen – de elite – en tegelijkertijd voor – Jan met de pet – Europa. Om een kans te maken heeft Syriza allereerst behoefte aan tijd om sympathie te winnen voor haar boodschap.
Neoliberalisme bevrijdt de markt van de corrigerende werking van de politiek, die als een hindernis voor economische efficiëntie wordt beschouwd. Het geeft geen moer om instemming van de burger – behalve in verkiezingstijd – maar wel om vertrouwen van de markten. De overwinning van Syriza valt dit dogma aan. In dit opzicht kan de toekomst van Europa en van links – geheel links met inbegrip van de sociaal-democratische (socialistische) partijen – afhangen van de uitkomst van het Griekse drama.
(Open Democracy [vertaald uit het Engels])
Het Griekse voorbeeld geeft aan dat de Europeanen de keuze hebben tussen voortgezette gelijkschakeling naar armoe voor grote aantallen volgens het dominante neoliberale model of de hoop van een nieuwe gemeenschap, een solidaire gemeenschap.
