Het filiaal aan het Buikslotermeerplein had een grote levensmiddelenafdeling waar eigenlijk alles te vinden was en waar het zelden druk was. Misschien verdween zij daarom op zeker ogenblik – wat een groter gemis was: dit gebeurde ook met de vergelijkbare afdeling in het hoofdgebouw aan de Kalverstraat, waardoor het wel moeilijk werd in die buurt dagelijkse boodschappen te doen. Nu is het een en ander terug onder kitschige Franse namen. Het is niet meer hetzelfde maar ja, wat is wel het zelfde op den duur?
Vroom en Dreesmann, een katholiek bedrijf dat de namen herbergt van Nederduitsers (“Poepen” van de poepenkraam die u als poppenkraam kent want dat klinkt minder discriminerend of vies) waarvan er zovelen als marskramer, potverko(o)p(st)er of kiepkerel langs de wegen liepen, zo’n twee eeuwen geleden, of als hannekemaaier (“Mieren”, ze heetten allemaal Hans en zij kwamen maaien). V&D, op zeker moment was het een concern, Vendex geheten, dat de (van huis uit “joodse”) concurrent de Bijenkorf uit de nood moest helpen door overname. Vendex, tevens de artiestennaam van collega-deejay/radioman Bart Schut (hoed u voor namaak, dit is de echte! niet de racist).
Ik heb het een en ander gemist uit de geschiedenis van V&D – nu in handen van zeker Sun Capital, ongetwijfeld zogeheten durfkapitalisten die voor wonderbaarlijk oplopende verliezen hebben gezorgd. Ze hebben er iemand met de veelzeggende naam Roach gedumpt. Dat het geen gedreven winkelexploitanten zijn kan men al snel concluderen.
Dit zijn de lui die loonoffers van het personeel eisen en weigeren huur te betalen voor de belangrijkste winkelpanden. Chanteurs die op vrijdagmiddag veertig miljoen aan “besparingen” eisen voor maandag 9 februari. Dit zal niet gebeuren, kunnen wij gerust aannemen.
Spreekwoordelijke bedrijven verdwijnen, zoals De Slegte of Van Gend & Loos. Is dat erg? Het veroorzaakt een gemis. Het genereert een merkwaardig bijverschijnsel van het kapitalisme, nostalgie. Het hoort wellicht speciaal bij het consumptiekapitalisme. Plotseling is iets van gisteren. V&D kan en zal waarschijnlijk dat stadium spoedig betreden. Er verdwijnt een spoor van immigratie en een culturele verschuiving die er mee samenhing – of nog hangt. Sporen waar nooit eerbiedig mee omgegaan zal worden – velen onder u zullen bepaalde herinneringen aan V&D hebben en misschien weemoed voelen maar De Dagelijkse Katastrofe gaat gewoon door. Het personeel krijgt de zwaarste klappen, zoals het ook hoort onder het kapitaal.
