Een carrière bij de PVV (2)

Een loopbaan bij een lokale omroep kan in je voordeel werken. Zeker als je de zendtijd gebruikt om de politieke voorkeuren van je vrienden te verpakken in een onderhoudende uitzending. Nou ja, onderhoudend… Maar als ernaar wordt gekeken en het stijgt op tot borrelpraat, wacht je een glansrijke carrière binnen de organisatie van je vrienden. De regels en trucjes van de media goed beheersen en ze gebruiken om je politieke ideeën uit te dragen is immers goud waard. Beeldvorming en herhalen, daar gaat het om. Zaken die er eigenlijk niet zijn kun je presenteren alsof ze altijd hebben bestaan.

Dierenvriend Dion Graus maakte van 2004 tot 2006 voor de regionale commerciële zender Limburg TV de serie Beesten met Dion; waarschijnlijk de basis voor de voorstelling, dat de PVV voor de rechten van dieren opkomt en Graus de enige echte strijder tegen dierenleed is. Hij kwam in contact met Geert Wilders toen hij een aflevering maakte voor Beesten met Dion over ‘het beest in Wilders’. Begin 2006 maakte Graus voor Limburg TV enkele afleveringen van Wild, wilder, Wilders, een serie reality soaps over de mens achter de zwaarst beveiligde politicus van Nederland. Na een slepend conflict over een onkostendeclaratie van 90.000 euro met de zender verliet Dion Graus Limburg TV, belandde op de zesde plaats van de kandidatenlijst van de PVV en kreeg een zetel in de Tweede Kamer, waar hij opkomt voor de rechten van dieren, behalve als ze de pech hebben in de bio-industrie te zitten.

Ook Laurence Stassen, sinds kort ook fractievoorzitter voor de Provinciale Staten, heeft voor TV Limburg gewerkt. Ze mocht als freelancer enkele afleveringen presenteren van het gesponsorde programma Limburg Leeft, waarin ’typisch Limburgse’ bedrijven en personen werden voorgesteld met ’tips en noviteiten op het gebied van wonen en leven in Limburg’. Limburg TV werd regelmatig door het Commissariaat voor de Media beboet voor dit soort gesponsorde programma’s. Ze kwam in 2009 op de vierde plaats van de kandidatenlijst voor het Europese Parlement. Toen Wilders als lijstduwer afzag van zijn zetel mocht zij daar zitting nemen. Buiten dat is er weinig bekend over Stassen, behalve dat ze uit een welgestelde familie komt en er altijd verzorgd uitziet.

PVV ideoloog Martin Bosma presenteerde vanaf begin jaren negentig voor De Hoeksteen Live op de lokale omroep Salto. Dat programma staat in scherp contrast met de cultuur die de PVV vertegenwoordigt en uitdraagt. De Hoeksteen Live was een chaotisch en hectisch programma met een bonte verzameling kunstenaars, hackers, politici, journalisten, zakenmensen, neoliberalen en activisten. Een soort feest van de multiculturele samenleving met veel ruis, halfwerkende camcordertjes en een krakkemikkige Internetverbinding. Bosma verliet het programma in 1998. Hij was ondertussen al begonnen als verslaggever voor o.a. CNN en werd succesvol als freelance buitenlandcorrespondent. Mensen die Bosma nog kennen uit die tijd waren verrast toen hij later opdook bij de PVV. Hij was vlot, intelligent, kritisch en liberaal, hoe anders dan de donkere, verbolgen en extreem anti-linkse Bosma van tegenwoordig.*

Kleine zaken opblazen tot enorme proporties, dat past wel bij een verleden bij een lokale omroep en een toekomst bij een partij die de problemen van de buurtbewoner tot staatskwesties maakt. Ook al gaat het eigenlijk nergens over, op het moment dat het aandacht krijgt bestaat het. Een dorpsgek kan het met de juiste verpakking ver schoppen tegenwoordig. Dion Graus zei onlangs in een interview ‘alles wat ik aanraak verandert in goud’, met verwijzing naar de 500 dierenpolitieagenten die in het akkoord met het CDA en de VVD waren opgenomen. Laurence Stassen is naast Europarlementariër nu ook fractieleider voor de PVV in de Provinciale Staten van Limburg en gaat de provincie ‘weer teruggeven aan de Limburgers’. Martin Bosma schrijft ondertussen ook columns in het NRC Handelsblad, waarin hij regelmatig zijn verhaal mag houden over de ‘samenzwering van links’. En Wilders twittert met regelmaat over zijn permanente staat van verontwaardiging. Zijn critici worden bedreigd via twitter en email, Powned en Wakker NL (beide van de Telegraaf) zorgen voor het normaliseren van dorpsgekte.

* Sophie Derkzen in Vrij Nederland: Martin Bosma van de PVV. Jekyll & Hide. 27 juni 2009