Het intro, dat donkere dreiging aankondigt, een spanning die het gehele nummer blijft. Maar het Dylannummer is omgetoverd tot een R&B-nummer (“blue eyed soul”) en dat was een knappe prestatie die ook met hitnotering is gehonoreerd.
Toch was ik een van de weinige uitverkorenen die hen dit heeft zien/horen uitvoeren in het Concertgebouw (!) in 1968. Of het de griepepidemie was of de toch niet zo grote bekendheid van de band?
Een semi-liveuitvoering bij Top of the Pops (ingeleid door Simon Dee?)
De studioversie met een quasi-psychedelisch filmpje. De definitieve Wheel’s on fire. Julie Driscoll & Brian Auger Trinity (de volledige naam paste niet in de titel).
