Kent u ze nog: de Dwaze Moeders? De beweging ontstond spontaan in Argentinië toen een groep moeders aan de autoriteiten opheldering ging vragen over hun vermiste kinderen die onder de Argentijnse junta tussen 1976 en 1983 zomaar verdwenen. Ze werden niet ontvangen en gingen toen zwijgend over het Plaza de Mayo in Buenos Aires lopen. De week daarop kwamen ze terug, en zo elke week, bijna dertig jaar lang. Tot in 2006 door de toenmalige regering serieus aandacht aan deze zaak werd geschonken.
Een paar weken geleden las ik over een soortgelijke beweging in Nederland: de Dwaze Kinderen. Ook spontaan ontstaan uit de bevolking. Het zijn familieleden van ouderen, die in zorginstellingen werden mishandeld of niet de zorg hebben gehad die ze hadden horen te krijgen.
Het gaat hier niet om vermissingen, maar over de voortdurende schendingen van de rechten van zorgafhankelijke ouderen. In verpleeghuizen en in zorgcentra. Het gaat over de talloze klachten die wel met betrokken instellingen besproken zijn, maar die niet serieus genomen werden of waar niemand iets aan deed. Het gaat over ouderen, die door het hele land in veel te kleine kamers in die centra wonen. Die beddagen hebben, omdat er geen personeel is. Die maar één keer per week gedoucht worden om diezelfde reden, hun medicijnen niet of verkeerd krijgen. Die in verpleeghuizen incontinent gemaakt worden, uren lang in hun eigen ontlasting liggen. Die hun post niet mogen lezen, geen bezoek mogen ontvangen en die eten krijgen dat niet gaar of koud is. Die te weinig te drinken krijgen, omdat niemand er op let.
Het gaat ze om klachtencommissies die niets doen met ingediende klachten, om leidinggevenden die kritische familie lastig vinden en ze de mond snoert. Het gaat ze om bewindvoerders en instellingen die de financiën van hun cliënten slecht beheren of frauderen en daarmee weg komen. Om een halt toe te roepen aan de graaicultuur van bestuurders in de zorg.
In veel gevallen is mentaliteit de oorzaak van deze misstanden. Daarom gaat het de Dwaze Kinderen er dan ook in de eerste plaats om dat er -op alle niveaus: van Ministerie tot de handen aan het bed- een mentaliteitsverandering tot stand gebracht wordt ten aanzien van de hele ouderenzorg, zodat alle ouderen de liefde- en respectvolle zorg krijgen die ze toekomt.
Ik ben het met ze eens. Ouderen, die hun hele leven hard gewerkt hebben. Veel van hen zijn niet meer in staat om bij misstanden voor zichzelf op te komen, laat staan om te protesteren tegen het leed en onrecht dat hen wordt aangedaan. Natuurlijk gaan er in de ouderenzorg ook dingen goed en werken er gelukkig ook lieve zorgzame mensen. Maar in totaliteit is een mentaliteitsverandering hard nodig.
Op zaterdag 2 april houden de Dwaze Kinderen van 14.00 – 16.00 uur een vreedzame manifestatie op het plein voor de 2e Kamer in Den Haag. Ze hopen dat veel mensen hen komen steunen. Ik ben er, u ook?
Voor meer informatie, flyer en interviews met de organisatie:
ouderenbescherming.nl en
dwazekinderen.blogspot.com.
(Geschreven door Dwaas Kind Joke)
“In veel gevallen is mentaliteit de oorzaak van deze misstanden.”
Dit is ook mijn belangrijke standpunt ten opzichte van de verregaande rechtse verhuftering van onze samenleving.
Tja, we hebben tenslotte Vrije Markt, hé? Dat is hem juist het probleem – dat die ouderen geen poenie voor de Vrije Markt meer leveren.