Dwangarbeid en opsluiting: het is voor ons eigen bestwil

Dat arbeidsethos goed voor ons is, wisten we natuurlijk al lang. Het wordt verkocht tegen tal van nare kwalen zoals ledigheid, apathie, luiheid, zinloosheid en volop geslikt als medicijn tegen het nadenken. Werken is goed voor de mens. Sociale contacten, leefritme, erbij horen… Dat willen willen bazen en Staat ons graag laten geloven.Vrij vertaald: de kapitalistische economie kan niet zonder de slaafse loondienst, en het gif van de valse veronderstelling dat het individu floreert bij de dagelijkse sleur van een lullig en slecht betaald baantje, het liefst met een flexcontract zonder enige zekerheid, is niet meer uit de wereld weg te denken.

Wil je niet, dan moet je. Dwangarbeid is het toverwoord van deze tijd. We zien het aan de dwang bij mensen met een uitkering en aan de plannen van Klijnsma van de PvdA voor de uitkeringen. En wie zich aan het systeem dat zoveel mensen dwingt tot blinde gehoorzaamheid tracht te onttrekken, wacht straf. Van het stopzetten van uitkeringen tot het gevangenzetten van hen die het hoofd niet meer boven water hebben kunnen houden, verslaafd raakten, in psychische problemen kwamen, of zich verzetten tegen het systeem. En daar, in die cel, wacht ons dezelfde ellende in het kwadraat. Ik schrijf ‘ons’, omdat een ieder die dit leest in die situatie terecht kan komen. Anders dan veel mensen denken, zitten er namelijk niet alleen maar zware jongens/meisjes in de bak.

Lees verder bij de bron van dit artikel

Via De Vrije.