Gisteren is de Select Committee, die onderzoek moet doen naar de gebeurtenissen van 6 januari om en in het Kapitoolgebouw te Washington met haar hoorzittingen begonnen. En al direct werd duidelijk waarom de Republikeinen er zelf maar liever geen deel van uitmaken, op de afgevaardigden Adam Kinzinger en Liz Cheney na, die herverkiezing in hun districten dan waarschijnlijk ook wel kunnen vergeten, want het grootste deel van Republikeinse stemmers is inmiddels geheel vóór het omverwerpen van de democratische rechtsstaat.
Want alhoewel je het bijna niet voor mogelijk hield kwamen de absurde beweringen van Republikeinen dat de kolkende, extreem-rechtse meute die het Kapitool bestormde slechts een groep onschuldige toeristen betrof door de verklaringen van vier politie-agenten in een nog schriller daglicht te staan dan ze al stonden. Echt fijn is het immers niet als je als lid van wat toch de Law and Orderpartij heet te zijn de indrukwekkende verklaringen van deze vier agenten zou moeten gaan zitten ontkennen en/of tegenspreken.
Bekijk bijvoorbeeld hier die van agent Harry Dunn van de Capitol Police, die voor het eerst in zijn leven in uniform voor nigger werd uitgescholden. Ook afro-amerikaanse collega’s van hem ervoeren dit voor het eerst in hun leven, en het vertelt je wat voor een soort tuig het was dat die bestorming uitvoerde:
Ook vertelt hij, en hij niet alleen, dat hij mensen had horen zeggen dat ze marsorders van Trump hadden gekregen. In dit geval zelfs een screenshot van een plan dat dat vermeldde, en bovendien expliciet instructies bevatte voor het verborgen houden van wapens en het meenemen van gasmaskers:
Een van de officieren die de aanval maar tenauwernood overleefde is Michael Fanone van de Metropolitan Police. Luister hier naar zijn indrukwekkend relaas:
Hier benadrukt hij hoe onverteerbaar het is dat er congresleden zijn, congresleden die hij en zijn collega’s met gevaar voor eigen leven beschermd hebben – hij zelf kreeg nota bene een hartaanval na zwaar mishandeld te zijn door de aanvallers – die nu die hele aanval proberen te bagatelliseren:
Als deze hoorzittingen goed worden gevoerd en er goed wordt doorgevraagd kunnen er nog heel merkwaardige dingen naar boven gaan komen. Zo werd, overigens buiten die hoorzitting, gisterenavond bijvoorbeeld duidelijk dat afgevaardigde Jim Jordan (u weet wel, die schreeuwlelijk met zijn witte overhemden en gele stropdassen) op 6 januari nog met Trump heeft gesproken, iets waar hij opvallend ontwijkend over deed in dit interview:
Die hoorzittingen kunnen vooral effectief zijn als, zoals ik vurig hoop, weigeringen van gedagvaarde personen te getuigen deze keer niet geaccepteerd zullen worden en met de sancties die het Congres wel degelijk ten dienste staan bestraft zullen worden. In plaats van dat men, zoals met de getuigenis weigerende Don McGahn in het Muelleronderzoek, een jarenlange gerechtelijke procedure begint die nergens toe leidt.
Afgezien van deze voor de Republikeinen allerminst comfortable hoorzittingen zijn er nog twee andere juridische ontwikkelingen die hen niet lekker zullen zitten.
Ten eerste heeft het Ministerie van Justitie besloten dat zij voormalige medewerkers van de Trump regering er niet van zullen weerhouden te getuigen in het onderzoek van de Select Committee. Dat was ongetwijfeld een van de verdedigingslinies die men (weer) wenste op te werpen, maar onder Merrick Garland gaat het ministerie daar niet in mee (een eerste hoeraatje voor Merrick Garland!):
“The letter says DOJ has concluded that the congressional investigations present “an exceptional situation in which the congressional need for information outweighs the Executive Branch’s interest in maintaining confidentiality.” It authorizes the recipient to provide “unrestricted testimony … irrespective of potential privilege.” (Politico)
Ten tweede is daar de rechtszaak die afgevaardigde Eric Swallwell aangespannen had tegen onder andere afgevaardigde Mo Brooks en Donald Trump zelf, voor het oproepen tot de aanval op het Kapitool te 6 januari. Brooks heeft geargumenteerd dat hij de toespraak waarin hij die oproep gedaan zou hebben echter in zijn functie van afgevaardigde deed en daarom immuun voor vervolging zou moeten zijn, in welk geval het Ministerie van Justitie zijn plaats in de zaak zou moeten innemen (zoals ze op onverklaarbare wijze doen/willen doen in de zaak van E. Jean Carroll). Het ministerie heeft echter laten weten dit niet te zullen doen in het geval van Mo Brooks, omdat het oproepen tot een opstand niet binnen de functiebeschrijving van een afgevaardigde valt (een tweede hoeraatje voor Merrick Garland!).
Interessant is wat voor repercussies dit voor de aanklacht aan het adres van Trump zou kunnen hebben. Zou de Oranje Leugenaar dan eindelijk eens in de ondervraagdenbank moeten verschijnen? Tien minuten na aanvang van zo’n verhoor zou de man al meineed gepleegd hebben, hij kan immers niet níet liegen.
Al met al ziet dit er niet goed uit voor Trump en zijn bondgenoten. Maar sinds de enorme deceptie van het Muellerrapport durf ik vooralsnog niet al te hard te hopen op enige veroordeling voordat een en ander duidelijker is.
(Afbeelding: Kapitool Washington – eigen foto Laurent)
