Stef Blok verbaast me niet. Net zo min als wat hij ‘onder ons’ te zeggen heeft. Blijkbaar is dat gangbare praat binnen VVD-kringen. Anders had hij zijn uitlatingen nooit gedaan. Zo simpel is het. Bovendien weet hij zich gesteund door een zwijgende meerderheid die al jaren de Stormfrontkoppen van de Telegraaf voor zoete koek verzwelgt, de haatpraat van Wilders beloont met 20 zetels terwijl nieuwkomer Baudet zijn zomerkampen vult met cultuurmarxistische complotsprookjes.
Het is nu of nooit. Joost Eerdmans roept al om maatregelen: wanneer gaan we de opmerkingen van Blok handen en voeten geven? Wat Joost daar precies mee bedoelt blijft in het ongewisse maar na zijn gemeentelijke campagne: ‘koopt geen islamitische waar’, belooft het weinig constructief te zijn. Nederland is er klaar voor. Na veertig jaar gestage onderwijssloop, een zichzelf bevestigende cultuur en een nietsontziende hebzucht die zich manifesteert in politiek geaccepteerde belastingontduiking en een voortschrijdende uitputting van de planeet, is de doorsnee kiezer klaar voor een sterke man.
Eerdmans, Wilders en Baudet voeren het populistisch peloton aan. Stef Blok en voor hem Halbe Zijlstra maar ook nieuwkomer Klaas Dijkhoff blazen een stevig deuntje mee om de tot vereenzaamd individu gebeukte burger electoraal binnenboord te slepen. Het is pompen of verzuipen. Vluchtelingen komen hier nieuwe tieten halen. Hoog tijd voor een koddig asielcabaret. En Suriname is een ‘failed state’. Anything goes. Met Rutte als lichtend voorbeeld die tenslotte de laatste verkiezingen won met een uitgezette Turkse minister en een ordinair ‘pleur op’ dat veel beter bekte dan Wilders’ ‘kom in verzet’.
Ja, Rutte heeft zijn woorden teruggenomen. Net als die beste brave Stef nu doet. Het is het nieuwe mediakonijn uit de versleten hoge hoed. De haastig ingetrokken gifkeutel. Baudet heeft het trucje inmiddels tot kunstvorm verheven.
Het is overal. De naderende uitsluiting. De gewenste apartheid. Het openlijk racisme. In een forum op Radio 1 ging het afgelopen week over sociale media. Over Twitter dat wereldwijd een paar miljoen nepaccounts opdoekt. Over Facebook, natuurlijk. Panellid Yoeri Albrecht wees fijntjes op de Facebookgroepen van gescheiden ‘migrantenmannen’ die hun weggelopen vrouwen bedreigen en belasteren. Ongetwijfeld bestaan zulke groepen. Met alle ellende van dien.
Maar vermeld dan ook even dat er een veelvoud aan Nederlandse Facebookgroepen bestaat die oproepen tot het deporteren en vergassen van anders gekleurde Nederlanders. Nu laat Albrecht de boodschap achter dat het een ‘migrantenkwestie’ is. De moslims weer. Ze verpesten zelfs ons gezellige Facebook. De andere forumleden spraken hem niet tegen. Het is de zoveelste vonk in de vuurwerkfabriek. De zoveelste ‘duiding’ die bijdraagt aan een klimaat van uitsluiting, apartheid en racisme.
Ondanks het hardvochtige kinderpardon, de keiharde uitzettingen, de tot op het bot hypocriete Turkije-deal, de misdadige samenwerking met het door het westen tot ‘failed state’ gebombardeerde Libië, de voorgenomen verdubbeling van het Frontexbudget, de militarisering van de politie, de flagrante schendingen van onze privacy in naam van terrorismebestrijding, ondanks dit alles roepen de Duks, de Sommers en de Bloks van deze wereld om een hardere aanpak van het ‘vreemdelingenprobleem’. En het blijft niet bij journalisten of politici. Het is alle hens aan dek. Zelfs de omhoog gevallen straatzanger Gerard Joling wordt van zijn laatste fuckpuppet getrokken om zich over de meest recente misdaadcijfers te buigen. Zo diep zijn we inmiddels gezonken. Genoeg.
Het is aan ons nu. Willen we dit? Een land waar een minister van Buitenlandse Zaken genetische grenzen trekt? Ik dacht het niet. Blok moet weg. Blaas hem uit zijn stoel. Op Twitter. Op Facebook. Op straat. In het stemlokaal. In je politieke partij. In je kerk. Op school. Op straat. Waar dan ook. Weg met die vent. Niet om Blok persoonlijk. Die kan altijd nog burgemeester van Urk worden. Maar om wat hij uitdraagt. Een Nederland van uitsluiting, van apartheid en quasi wetenschappelijk onderbouwd racisme. Donder op Blok. Het is nu of nooit. Ten strijde.
