Je ziet haar gewoon staan. In een hoekje op het schoolplein. Te dik. Misprijzende blik. Pruilende onderlip. Altijd op haar hoede. Een terloops mikpunt van spot en pesterij. Effe die dikke van Nanninga fokken tot ze begint te krijsen en dan gaan we gewoon weer voetballen.
Uiteindelijk belandt ze dan met een fles wijn naast haar toetsenbord om de dagen weg te tikken in een waas van venijn en hatelijke oneliners. Wanneer Nationaal Cabaret Instituut Youp van ’t Hek in zijn column uitvaardigt dat haar meest spraakmakende trouvaille: het denigrerende ‘dobberneger’, eigenlijk best wel geinig is, begint een zwabberende media-opmars. Slobberend aan een cocktail op de babbelbank bij neofascistisch schoolkrantomroepje POW en in een haastig afgevoerd Radio-Een item dat een gênant misplaatste poging blijkt te zijn die heilige mediakoe, de ‘normale Nederlander’ te bereiken.
En dan nu het Amsterdams lijsttrekkerschap van Forum voor Democratie, de partij voor mensen die zichzelf te slim vinden voor Wilders maar net een tikkie te dom zijn voor D66. Fascistisch maar toch fatsoenlijk. Er hoeft geen piemel in. Wij bij het Forum overweldigen de vrouwtjes. Voelt u het subtiele verschil? Annabel voelt zich daar in ieder geval thuis. Het is net het schoolplein maar dan met kleingeschapen corpsballen.
Die raadszetel zal er wel komen. Amsterdam is rijp voor Nanninga. Niet alleen omdat de nieuwe lijsttrekker na een wijntje teveel of te weinig – wie zal het zeggen? – ‘haar’ stad wegzet als het voorgeborchte van de hipsterhel. Tweepgodin Noor Labansdochter knipt en plakt Nanninga’s veelvuldige alcoholische jammerzangen over het Amsterdamse (‘kapot, volkomen failliet, onleefbare kutstad’) tot een geestig twittertegeltje dat tegelijk vrij triest aantoont dat niemand Nanninga tegen zichzelf in bescherming neemt. En haar uitlegt dat het besturen van een stad niet met een paar in dronkenschap opgeboerde oneliners bekeken is. Maar misschien is dat wel de toekomst? Dobberen op een zee van Chardonnay. Regeren is vooruit zuipen.
Misschien is het de installatie van Rutte Drie? De benoeming van cultuurslachter Zijlstra tot Minister van Borstvergroting? Ons nieuwe kabinetje waar zo nadrukkelijk voor ‘kwaliteit’ gekozen is, lijkt op grachtengordelhoogte een hysterische wanhoop los te maken. Wat voor giftige paddo’s heeft Femke Halsema in vredesnaam verorberd tijdens het schrijven van haar ‘Zatopia’? Was er nou niemand die haar tegen zichzelf in bescherming kon nemen? Halsema had kunnen uitleggen dat er zoiets als een ondergrens bestaat? De bodem van de beerput? Waar alleen mentaal uit de hengsels hangende, politieke kermisattracties zoals Martin Bosma hun alternatieve feiten en regelrechte geschiedsvervalsing uitventen? Maar misschien is dit wel de toekomst? Thuislanden voor vluchtelingen. Apartheid Twee Punt Nul als ultieme oplossing om onze ‘kapotte, volkomen failliete, onleefbare kutsteden’ blank en vrij te houden. Nanninga staat er in ieder geval klaar voor.
En daarbij weet zij zich vreemd genoeg, gesteund door de makers van DWDD. In een historisch (bij DWDD zeg je dan ‘episch’) tenenkrommende uitzending die nauwelijks met droge ogen valt terug te zien, werd het fenomeen #metoo nader ‘geduid’. Ik voel geen enkele behoefte om wie daar ook, al dan niet betaald, een potje zat te duiden, te citeren of te fileren.
Wie niet begrijpt dat je eigenlijk gewoon een keer langdurig je mediamuil moet houden om vrouwen de kans te geven niet alleen hun leed maar ook hun terechte roep om verandering te uiten, hoort niet op buis thuis. Zo simpel is het toch? Zou je zeggen. Maar nee, hoor. Wat we opgediend kregen, was wat mij betreft de meest treffende demonstratie van Nederlanders die voor de vuist weg een onbeschaamd potje ‘normaal’ zitten te doen.
Doe. Normaal. Dat was het stuitende commentaar. Niet alleen recht in Ruttes straatje die met deze oproep dik dertig zetels binnensleept maar natuurlijk ook wind in de zeilen voor Nanninga, voor altijd dobberend op haar zee van Chardonnay. ‘Amsterdam is Raqqa’, riep ze, daags na haar benoeming. Pardon? Raqqa? Met díe huizenmarkt? Enfin, starnakel dronken weer, waarschijnlijk. Of juist niet. Wie zal het zeggen? De vaderlandse kwaliteitsmedia hijsen haar inmiddels op het schild. ‘Een verfrissende wind’ , aldus de Raqqa Bode, voorheen Het Parool. Incompetentie, een flinterdun mediaprofiel en een stevige dosis Normaal-Hollandsche xenofobie: binnen vijf jaar zit je ermee in het Torentje. Welkom in Normaal Nederland. Vijf meter onder de Chardonnay spiegel.
