En weer verlaat een rat het zinkend schip, deze keer betreft het Donald Trumps vertrouwelinge Hope Hicks, zijn Directeur Communicatie.
Zij is de zesde persoon op rij in twee jaar tijd die deze positie vacant laat. Nu moet het in het algemeen een ramp zijn voor iemand als Trump te moeten werken, maar een positie als coördinator van zijn communicatie moet de absolute hel zijn, met zijn achterlijke, ongecontroleerde gedrag en getwitter. Dat mag jij dan steeds weer recht zien te breien. Voor haar betrekkingen bij het Witte Huis was ze in dienst van dochter Ivanka. Ze scheen wat meer invloed op Trump te hebben dan anderen en was in die zin waardevol voor het Witte Huis. Dit lag waarschijnlijk aan haar vermogen hem ongegeneerd te kunnen vleien (zie ook deze video) Misschien was het wel de enige persoon buiten zijn (schoon)familie die Trump echt vertrouwde in het Witte Huis, en die raakt hij nu kwijt.
Afgezien van alle machinerieën die er op de achtergrond kunnen spelen, heeft ze een wel heel lelijke uitglijder gemaakt door het aangelegd te hebben met voormalig Witte Huismedewerker Rob Porter, die ze bovendien probeerde af te schermen van de volkomen waar gebleken beschuldigingen van mishandeling van twee exen. Met voormalige campagnemedewerker Corey Lewandowski had ze overigens vermoedelijk ook al ‘iets’. Je begint je af te vragen of het misschien (slechte) carrièrekeuzes zijn, die relaties van haar.
Het bericht van haar terugtreden volgde overigens zeer kort op haar acht uur durende verhoor door de Intelligence Committee van het Huis van Afgevaardigden, maar volgens het Witte Huis moet er ab-so-luut geen verband gezocht worden tussen die gebeurtenis en haar terugtreden. Tijdens dat verhoor blijkt ze trouwens – evenals Steve Bannon – zo goed als niets gezegd te hebben. Democraten riepen al op dat getuigen die zich zo gedragen direct en ter plekke gedagvaard zouden moeten worden, waarna het veel moeilijker wordt te weigeren te antwoorden (je staat dan onder ede en kunt dan o.a. beschuldigd worden van contempt, zoiets als minachting voor de ondervragers), maar de Republikeinen hadden daar natuurlijk geen zin in. Van die congressionele commissies hoeven we wat dat betreft slechts zeer weinig te verwachten, want die worden allemaal gesaboteerd door de Republikeinen die overal de meerderheid hebben.
Maar het zou goed kunnen dat ze zich door dat verhoor pas is gaan realiseren in wat voor een juridisch wespennest ze zich heeft gestoken als medewerker van Trump, en zich er op deze manier nog aan denkt te kunnen onttrekken.
