Denken als een reptiel

Als een reptiel wordt hier iemand met beperkte denkvermogens betiteld. Voor de metafoor van een reptiel is gekozen omdat de meeste ongevaarlijk zijn, zoals een schildpad, maar sommige gemeen kunnen bijten, zoals een krokodil. De benaming is beslist geen verwijt aan deze mensen, want niet iedereen is nu eenmaal in staat (geweest) op school uit te blinken. Eerder is het een verwijt aan anderen dat ze weinig rekening houden met beperkingen.

De aanleiding voor deze beschouwing is een e-mailtje dat ik heb ontvangen over Democracy in Europe Movement 2025 (DiEM25) van Yanis Varoufakis met de vraag: is er een Nederlandse vertaling van het manifest van de beweging beschikbaar? Die was er op dat moment nog niet (inmiddels wel). Au, dat is pijnlijk. Er blijkt een veronachtzaming uit van een aanzienlijk deel van de bevolking. Een Duits reptiel heeft over deze discriminatie een stukje geschreven, maar een Nederlander heeft reden om soortgelijke of nog sterkere achterstelling te ervaren.

DiEM25 en een Babylonisch koor

Reeds Konrad Adenauer en Walter Hallstein hebben het zo verkwanseld dat het Duits in de huidige €U niet bestaat. OK… natuurlijk bestaat het, maar de ambtelijke talen zijn Frans en Engels. Slechts 12 jaar na de Tweede Wereldoorlog was dit politiek eenvoudigweg niet door te drukken. En wanneer we nu bijvoorbeeld met een Griek als Yanis Varoufakis willen spreken, moeten we naar het Engels uitwijken, want anders begrijpt hij alleen ‘Bahnhof’. Men heeft ook een bepaalde scholingsomgeving nodig om vreemde talen geleerd te hebben. Alleen – houd in het oog dat er tegenwoordig nog mensen zijn, in de €U in het bijzonder, die niet het geluk hebben zulke talen te kennen. Het zou overigens bijzonder goed zijn wanneer Henk en Ingrid de rapporten over TTIP zouden begrijpen, die in het Engels beschikbaar zijn in een vorm die alleen mensen met een afgesloten academische opleiding begrijpen, en in het bijzonder het economisch Engels jargon tot in perfectie beheersen dat is uitonderhandeld door Amerikaanse juristen en lobbyisten.

Een ‘how are you’ speel ik ergens nog wel klaar, maar bij Chinese vaktaal moet ik persoonlijk passen en aan veel anderen, ook doorgewinterde Bondsdagafgevaardigden, worden hierbij te hoge eisen gesteld. De Babylonische spraakverwarring tiert welig in de €U en dat zal ook wel zo blijven. Alleen – aan het eind van de rekening zijn de verneukten diegenen, wij die geen vreemde taal spreken en/of ook maar kunnen lezen.
[vertaald uit het Duits]

Ofschoon er in de kop boven het stukje sprake is van DiEM25, keert dit onderwerp in het verloop van het verhaal niet terug. De schrijver vindt aanleiding in de presentatie van Varoufakis en medestanders in het Engels in nota bene Berlijn, waarvan hij niets verstaat, om zijn gal te spuwen over de zeer hooggeschoolde elite. Het onderwerp doet er niet toe; TTIP is zo evenzeer een monstrum. Het gegeven dat in voor hem koeterwaals gecommuniceerd wordt, maakt een reptiel razend en wantrouwend.

Reptielen jaag je bij voorbaat tegen je in het harnas wanneer niet zo snel mogelijk documenten in de verschillende officiële Europese talen beschikbaar zijn. Een eerste indruk is immer belangrijk. Zien ze je als tegenstander, dan proberen de gevaarlijke onder hen hun primitieve kracht uit. Wil je democratie in Europa, zoals Varoufakis voorstaat, dan moet iedereen in beginsel gemakkelijk toegang krijgen tot essentiële documenten en daarmee tot de discussie.