De demonstraties in Belarus gaan door, ze zijn nu zoveel mogelijk gedecentraliseerd om het de rammende smeris en andere regeringsknokploegen moeilijk te maken. De mobilisatie blijft even groot maar moeilijker in te lijf te gaan. Wat wel met extra verbetenheid gebeurt nu. houden. Het begon in het weekeinde waarin Raman Bandarenka zei: Я выхожу (Ja wjichodzjoe, Ik ga weg), zijn laatste woorden.
De decentralisatie is een van de anarchistische trekken die Peter Storm waarneemt.
Let wel, anarchisten spelen wel degelijk een rol bij het organiseren van het verzet, maar de demonstranten zijn niet officieel anarchisten (heerlijke paradox).
Steden en wijken hebben allemaal hun eigen (verzets-)vlag nu, gebaseerd op het wit-rood-wit van de eerste Belarussische republiek en met allerhande originele kentekenen. Een buurt die naar Tsjechov genoemd is trok mijn speciale aandacht, die staat boven als uitgelichte afbeelding. Hier een hele staalkaart van die anarchistische paradox: vlaggen in de decentralisatie per buurt.
Intussen heeft Loekasjenka al gezegd dat hij aftreedt als er een nieuwe grondwet is aangenomen. Maar door wie wordt die aangenomen en wat staat er in? Nu zullen de demonstraties mede gaan om de eis voor verkiezingen voor die constituante.
