De spektakelmaatschappij of eeuwig kind blijven

(Eerder verschenen op het tijdelijke Superkrapuul)

Dat laatste klinkt misschien wel leuk, maar als dat resulteert in mensen die nooit volwassen worden of zich nooit eens volwassen gedragen, krijgt de maatschappij toch een probleem.

Grahame Lock, hoogleraar wijsbegeerte van de managementwetenschappen in Nijmegen en Oxford vindt het ook een probleem. Ook vindt hij dat kinderen uitgebuit worden in de hedendaagse wereld en dat het instant genot plaatst heeft gemaakt voor belangrijker zaken. Volgens mij moeten kinderen tegenwoordig zo veel, is er nog wel tijd voor ze om kind te kunnen zijn? Is er nog wel ruimte voor? Beetje schooien buiten?

Sabine Roeser, hoogleraar politieke filosofie aan de Universiteit Twente, vindt het juist goed dat er zoveel vrijheid en respect voor kinderen is. Zij vindt dat talenenjachten bij kunnen dragen aan een gezonde competitiedrang, nou, dat betwijfel ik.

Een absurd voorbeeld is het Amerikaanse programma ‘Tiaras and Toddlers’. Heb ik maar een woord voor: Bizar! Ouders die hun kleine kinderen dwingen om poppen te zijn, zich te kleden en te gedragen als volwassenen, te ziek voor woorden.

Twee zienswijzen op de hedendaagse samenleving. Ik vind het goed dat kinderen kind mogen zijn, maar ben het ook eens met Lock dat kinderen uitgebuit worden dmv pushende ouders die hun kind een ster in wat dan ook ook dwingen te worden. Dat is meer ter eer en meerder glorie van de ouder dan dat het goed voor een kind is.

Daarbij word ik wel eens schijtziek van die volwassen mensen die helemaal geen geduld of begrip meer op kunnen brengen omdat wat zij willen, NU moet gebeuren. Ja dat is wel eens niet in de grote mensen wereld. Wen er maar aan en wordt maar eens volwassen. Zal hoog tijd worden. Grrrrrrrrr.

3 gedachten over “De spektakelmaatschappij of eeuwig kind blijven”

  1. Was Sabine Roeser ook niet dat mens dat Pesten heel goed en fantastisch vond? Even opzoeken.

  2. Een wezenlijke vraag lijkt in het Trouw-artikel te ontbreken: wat zegt het over onze maatschappij, dat er klaarblijkelijk genoeg mensen naar dit soort nonsens gaan kijken, als het “op de buis” komt? Want wat reclamegelden op denkt te brengen, komt op televisie, of het nou borstvergrotingen, levertransplantaties en/of kindertalentenjachten zijn. We draaien volgens mij het probleem om, dit gaat niet over de rol van het kind in de maatschappij, maar om de rol van de kijker en wat hem/haar als kijkbaar voorgeschoteld wordt. En dat in zo’n maatschappij het kind een merkwaardige/onzekere plaats toebedeeld krijgt, vind ik persoonlijk minder vreemd (wel verwerpelijk, maar niet vreemd).

Reacties zijn gesloten.