Terwijl Willem Engel des Doods in Rotterdam al knuffelend predikt dat ‘we in bezet gebied leven’ pleegde de 14-jarige uit Syrië gevluchte Ali Ghezawi zelfmoord in een AZC omdat hij het land uitgezet dreigde te worden. Zijn toekomst werd van staatswege vernietigd. De jongen wilde cardioloog worden.
De viruswaanzinnige Engel des Doods zal het niet interesseren, net zo min als het Rutte wat kan schelen, of Dijkhoff en onze huidige deportatieterrorist Ankie Broekers-Knol. Die kijken in het geheel niet om naar vluchtelingen, behalve als het over deportaties gaat. Engel heeft meer met de overheid gemeen dan hij denkt.
Als Engel het heeft over ‘bezet gebied’ gaat het dus niet over vluchtelingen, over oorlog en vervolging. Nee, hij komt op voor het dieptrieste lot van anti-vaxxers, aluhoedjes, en allerhande andere esoterische witte wanna-be hippies die geen zin hebben om wat afstand te houden. Ja, onze dappere vrijheidsstrijder komt op voor de egoïstische Neederlanders die het vertikken om uit solidariteit met zwakkeren in de samenleving een mondkapje te dragen. Wat een held! Samen optrekkend met allerlei extreem-rechts tuig zoals Ben van der Kooi eist hij de vrijheid om anderen in gevaar te brengen op. En niet alleen die vrijheid zelf, maar ook de vrijheid van meningsuiting om het verspreiden van dat gevaarlijke virus te promoten. Het gaat hand in hand met al die mensen die vinden dat zwakkeren in de samenleving ‘dor hout’ zijn dat wel dood mag. Het is zo fascistoïde als de pest.. eh.. of corona? Als het je niet bevalt, dan blijf je toch lekker thuis?
Ja, dat is pas vrijheid! Geen mondkapje hoeven dragen! Tijdens dezelfde demonstratie in Rotterdam afgelopen week presteerde Engel des Doods het ook om te stellen dat “de vergelijking met de Jodenster al gemaakt is en we daar niet ver vanaf zitten”. Wat een leed toch allemaal. Wat een ellende voor al die klagende zielenpoten die geen dag zonder feestje kunnen en graag in de slachtofferrol gaan zitten en alle aandacht naar zich toe trekken. Intussen worden afgewezen vluchtelingen in dit land opgejaagd omdat ze geen verblijfspapieren mogen hebben en daarom op straat moeten leven. Voor hen is dit hele land een groot bezet gebied waarin ze zich schuil moeten houden. Maar dan echt. Uiteindelijk belanden velen van hen in de grensgevangenis op Rotterdam Airport.
Wil je vrijheid eisen, ga dan daar staan waar vluchtelingen voor onbepaalde tijd worden opgesloten en eis met je privilege de vrijheid van hen op. Wil je de held uithangen? Zet dan daar een grote bek op en ga in de weg staan van deportaties. Durf het te zeggen: Daar staat een concentratiekamp: een plek waar mensen worden verzameld om hen te kunnen deporteren. Daar zitten mensen die dubbel worden getroffen door corona omdat de staat hen als paria’s behandelt, als derderangsburgers. Niet eens als burgers feitelijk, maar als afval.
Isoleercel
Het meldpunt vreemdelingendetentie meldt regelmatig wat daar allemaal gebeurt. Zo zit daar momenteel een man al 11 maanden in een isoleercel. Laat dit even tot je doordringen: 11 maanden in een kale cel met niets meer dan een scheurhemd aan op een matrasje, zonder afleiding. 11 maanden alleen even een uurtje daaruit om in een kooi te luchten. 11 maanden!
In de grensgevangenis is namelijk het zitten in een tweepersoonscel de norm. Nog altijd, ook in coronatijd. Het is een potentiële besmettingshaard. Je kunt erop wachten. De man in de isoleercel wil niet in zo’n krappe tweepersoonscel en dus wordt hij aansluitend telkens opnieuw gestraft met twee weken ‘iso’. Een klaagschrift en daaropvolgend beroep zijn ongegrond verklaard. De Neederlandse staat mag dus 11 maanden en meer iemand psychisch ernstig blijven martelen en geen haan die er naar kraait. Zijn vrijheid telt niet.
Ook de vrijheid van al die andere opgesloten vluchtelingen daar, laat staan hun gezondheid, telt niet.
Afgelopen week is gebleken dat daar eerst een bewaker en nu een gevangene het virus heeft opgelopen. Die man in de iso heeft dus groot gelijk die tweepersoonscel te weigeren. In die tweepersoonscellen zitten ze nu met deze hitte 23 uur per dag opgesloten. Dat is lockdown. Echt lockdown. Al die verwende nesten die klagen over de niet-zo intelligente lockdown tijdens het hoogtepunt van de coronacrisis hebben werkelijk geen idee. En waarom zitten die vluchtelingen daar in lockdown? Om hen te kunnen deporteren, ook al kunnen er op dit moment door de pandemie helemaal geen deportaties plaatsvinden.
Vrijheid, degenen die er het hardste om schreeuwen, hebben er het meeste van. Opgesloten vluchtelingen kun je niet horen door de muren en hekken en tralies heen. Ze zijn onzichtbaar en onhoorbaar gemaakt. En wie je al helemaal niet hoort, zijn degenen die dagelijks door de Europese en Neederlandse schrijftafelmoordenaars, van grensterreurdienst Frontex aan de buitengrenzen van Fort Europa tot Ankie Broekers-Knol en haar ambtenaren van de IND en de Dienst Terreur en Verrek, van het leven worden beroofd omdat ze een beter heenkomen zoeken. Ali Ghezawi is er daar een van. Tot wanhoop gedreven maakte hij er een einde aan. Zijn ouders worden straks zonder hem het land uitgegooid. Heeft zijn leven er ooit wat toe gedaan?
We moeten de strijd voor vrijheid opeisen en hoorbaar helpen maken voor mensen die het daadwerkelijk nodig hebben: slachtoffers van vervolging, oorlog, wapenhandel, staatsterreur, racisme, kolonialisme en kapitalisme. Mensen die gevangen zitten, letterlijk en figuurlijk, in dat web van grenzen, hekken, staten en systematische schending van mensenrechten en vluchtelingenverdragen.
Als we het over vrijheid hebben, hebben we het over de vrijheid van een ieder. Niet alleen die van enkele doorgeslagen complotten- en virusverspreiders die de vrijheidsstrijd claimen voor hun eigen individuele gemakzucht en gewin. De strijd voor vrijheid is er juist een tegen het egoïstische ikke-ikke-en-de-rest-kan-letterlijk-stikken. Vrijheidsstrijd is een kwestie van solidariteit.
Vergeet Ali Ghezawi niet. Noem zijn naam. Refugee lives matter.
– Uitgelicht: het uitzetcentrum van Schiphol, bij een demonstratie na de brand in 2005. Foto AJvdK
