De EU is een samenwerkingsverband van 27 landen in Europa en de eurozone is daarin weer een samenwerkingsverband van 17 EU-lidstaten. In de eurozone wordt de euro als munt gebruikt, de overige EU-landen kennen ieder hun eigen munt. De eurozone is de EU niet. Iedereen weet het, zelfs politici.
De eurozone bevindt zich in een precaire situatie. Tengevolge van begrotingsproblemen in tal van eurolanden, met name in Griekenland, komt het hele voortbestaan van de euro in gevaar. En met de ondergang van de euro ontstaat er zeker een financiële crisis in Europa, misschien zelfs een wereldwijde. Op korte termijn is het effect van een teloorgang van de euro voor iedereen negatief. Daarbij is het ene scenario wat zwarter dan het andere, maar rooskleurige bespiegelingen zijn er niet.
Ik behoor tot degenen die op korte en lange termijn zo min mogelijk crisis willen en derhalve voor behoud van de euro zijn. En ik zou ook verwachten dat een aantal politici mijn visie delen en proberen een effectieve reddingsactie op touw te zetten. Reddingsplannen zijn er wel, maar effectief blijkt een heel ander chapiter.
Verwonderlijk is dat (nagenoeg?) alle plannen redding door een EU-actie presenteren. Dit terwijl net is opgemerkt dat de eurozone de EU niet is. Politici negeren dit simpele feit. Zo is er het voorstel van het Nederlandse kabinet om een eurocommissaris voor begrotingszaken aan te stellen. Een eurocommissaris? Het woord betekent een functionaris op EU-niveau, dus landen als het VK en Polen krijgen ook medezeggenschap.
Een wat ouder idee van Merkel en Sarkozy is dat van een euroregering. In principe lijkt dat meer op een serieuze optie van een aparte leiding voor de eurozone. Maar het bleek een fopspeen. Het verandert niets aan de bestaande situatie van een groepje, in eerste instantie nationale beslissers op het niveau van regeringsleiders met een veto-optie. Het enige nieuwe zou de benoeming van een soort van coördinator zijn, in de persoon van voorzitter van de Europese Raad Herman Van Rompuy. Op heel bescheiden niveau wil dit plan ook weer door de persoon van Van Rompuy de EU meer betrekken bij de problemen van de eurozone.
Niet verwonderlijk is wellicht dat de zogenaamde eurofederalist Guy Verhofstadt in hetzelfde bedje ziek is. Hij komt evenmin verder dan meer EU-betrokkenheid als oplossing voor problemen in de eurozone. Hij pleit regelmatig voor een sterkere bestuursrol voor de Commissie.
Was niet vastgesteld dat de eurozone niet identiek is aan de EU? En volgt daar derhalve niet uit dat voor de eurozone specifieke oplossingen moeten worden ontwikkeld zonder daar allerlei vreemde snoeshanen (andere EU-landen) bij te betrekken?
klopt.
Maar vergeet niet dat de andere EU landen ook getroffen worden door bv. een bankroet van Griekenland.
Dit doordat de banken ook blootgesteld zijn.
En dan de persoon van Rompuy.
Het was eerst de bedoeling dat Balkenende het zou worden.
Duitsland en Frankrijk hadden behoefte aan een zwak figuur die men voor hun karretje kon spannen.
Toen dook van Rompuy op die nog zwakker bleek te zijn, en dus de voorkeur kreeg.
Alle landen worden geraakt. Het is gewoon een illusie. Ook onze bankiers (zoals Wellink) zijn vertegenwoordigd bij de BIS in zwitserland. Alle Europese landen zitten zo dik in elkaar geinvesteerd dat we allemaal gaan als er echt een land valt. No matter the propaganda.
Ik ben het met beide reacties eens dat alle landen in Europa worden geraakt. Alleen wilde ik benadrukken dat voor een reddingsplan van de euro niet nog meer landen beslissingsbevoegdheden moeten krijgen dan de 17 van de eurozone. Die 17 op een lijn brengen is al een hels karwei.
En ik vind dat een goed punt. Nogal een verschil.
3
Sjaak Scheele
Klopt.
Daar gaat de Euro aan ten onder.
Bedenk ook eens het draagvlak onder de bevolking.
In sommige landen is streven naar een vs van Europa , politieke zelfmoord.
En alleen dat , kan de Euro redden.
Ik had daar helemaal niet bij stil gestaan, goed artikel.
Pingback: Piketty wil voor eurozone doublure EU | Krapuul