Vier zoons koesteren een diepe haat tegenover hun vader, de wrede en slechtgehumeurde uitbater van een hoerenkast. Dat bordeel heet Het Paradijs en bestaat uit bonte Russische sofa’s en kussens, een keuken voor de huiselijke sfeer en een jacuzzi waarin de actrices regelmatig naakt baden. Rondom deze broers – de materialist, de monnik, de ‘marxist’ en de missing link – vertelt de toneelgroep Maastricht een verhaal over haat en liefde, over armoede en rijkdom.
Tijdens de openingsscène verklaart de middelste zoon Ivan – de ‘marxist’ – (Freek den Hartogh) zijn eeuwige liefde aan dienstmeid Catharina. Hij gelooft niet in bezit, alleen in liefde. Daarmee etaleert Ivan zijn ongerustheid over het gebrek aan geweten in deze wereld. Hij schuwt zinsneden als ‘geld is de god die deze wereld regeert’ niet. Dat is de basis van zijn haat jegens zijn vader. De kenner zal hem overigens halverwege de voorstelling ook betrappen op een parafrase van Marx: ‘het gaat er niet alleen om de wereld te begrijpen, maar haar te veranderen’.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
