Vandaag, 9 augustus 2014, is het 69 jaar geleden dat Nagasaki als tweede Japanse stad werd weggevaagd met een atoombom. Maandenlang hebben (vooral) vrouwen een actie voorbereid om op deze dag twee fabrieken van atoombommen (!) in Engeland demonstratief met elkaar te verbinden, wol tegen wapens, een vredessjaal. In deze fabrieken wordt gewerkt aan de modernisering van atoombommen, want u begrijpt dat de mensheid moet kunnen worden uitgeroeid met middelen die ook Echt van Deze Tijd zijn.
Vanuit Nederland zijn er vijfhonderd meter aan sjaal naar de actie heen.
Volgen op twitter: #woolagainstweapons
Verder: hier, hier en op de helaas wat moeilijk navigeerbare site van Omslag.
Omslag kan ik niet bekijken, ik heb een toegangsverbod denk ik. Dank aan deze Vredessjaal mensen, ieder sprankje Hoop kan zomaar overslaan.
Mijn geliefde echtgenote breidt nogal veel op een systeem(pje) waarop je kilometers wol kan maken. Ik heb het bericht doorgestuurd.
Leo:
Wol komt toch van koeien? Ik wist niet dat het ook te maken is 😉
Hoeveel wol heb ik nodig om een kogel tegen te houden ?
JJB:
Begrijp ik dat je niet zo in deze zachte krachten gelooft?
Ach, JJB kan altijd een schaap (of twee) voor zijn lijf binden. Het vlees gaart na een evt. kogelregen ook iets sneller.
Leuk initiatief, overigens.
@ LRD. Ik geloof zeker in de kracht van liefde, tolerantie, vergiffenis en acceptatie.
Ik geloof in bepaalde gevallen dat geweldloosheid zeker kan werken. Ook de actie met de wol draag ik zeer zeker een warm hart toe, zoals ik iedere ludieke of diepere vreedzame actie een warm hart toedraag.
Maar als ik iemand met een kalashnikov tegenover me heb waarvan ik weet dat hij mij wil omleggen, heb ik toch liever een M249SAW in mijn nabijheid dan een wollen sjaal.
@JJ: Volgens mij ging het over atoombommen. Weet je daar ook een verdedigingswapen tegen?
Ja hoor Joke !
Een bunker 300 meter onder de grond, of een kolonie in de Ruimte, of een complex op de bodem van de oceaan.
Buiten dat zijn Naties die atoombommen tegen elkaar inzetten tijdens een oorlog verzekerd van wederzijdse vernietiging. Wat iets geheel anders is dan een atoombom op een bende terroristen gooien die zich IS noemt.
Moderniseren van dat spul is alleen een goede zaak vanwege het gevaar van oude instabiele atoombommen. Of ze na 70+ jaar nog een afschrikwekkende werking hebben naar Natie Staten toe weet ik niet. Wellicht gaan we dat nog meemaken als de Russen Oekraïne binnenvallen maar vooralsnog lijkt me dat sterk.
@JJB, wat je hier aan oplossingen noemt zijn zogenoemd niet sustainable.
Behalve misschien voor een superkleine elite van paar honderd mensen.
Wat doe je dan vervolgens op een volledig verwoeste planeet voor de honderden en duizenden jaren die erna komen?
@ Nexus.
Natuurlijk heb je volledig gelijk Nexus. Ik acht iedere nucleaire confrontatie, dat wil zeggen waar twee partijen atoombommen hebben niet overleefbaar. Wederzijdse vernietiging.
Ook zou ik zo’n slachtpartij niet hoeven te overleven. De wereld na een atoomoorlog is niet een wereld waarin ik zou willen leven.
Mocht het er ooit van komen zorg ik dat ik me op een hoog gebouw bevindt met een strandstoel, een goed boek en een krat bier of fles goede wijn en dan zal ik als laatste een felle flits zien.
Hopen we dat het niet gebeurd en dat de zombie-rascals die steeds naar oorlog verlangen ’s een keertje door verstandige mensen worden tegen gehouden en therapie aangeboden.
Indien men maar 10% van de nucleaire potentieel van Rusland en VS zou gaan gebruiken, zal de Aarde vervolgens voorgoed niet meer voor mensen leefbaar zijn.
Ik ben van de partij Leefbaar Aarde.
JJB, het vervelende is, dat er van wederzijdse vernietiging geen sprake kan zijn. Een paar middelmatige atoombommen, ook als die alleen voor IS bestemd zouden zijn, zorgen er al voor dat er zoveel stof en rotzooi in de aardatmosfeer geslingerd wordt, dat het uitsterven van de mens en een hoop van de natuur een langzaam en slopend proces wordt.
Er bestaat niet zoiets als een locaal begrensd atoomconflict.
Dat is natuurlijk ook weer zo Cornelis.
Maar ja, de zogenaamde Politici die begaan zouden zijn met de mensen laten het afweten.
Geen boots on the ground. Geen hulp buiten wat bommetjes. En wat adviseurs. En hopen wapens. Nog meer. Goed voor de wapenindustrie.
Met twee maten meten. Je enorm opwinden om landen waar Olie zit of die Strategisch liggen maar andere landen en volken aan hun lot overlaten totdat het publiek gaat lopen schreeuwen. Zoals de schijnheil Timmermans die meent dat IS zich voor zover hij weet omdat er nog geen onderzoek is gedaan, niet aan genocide schuldig maakt.
Wel een beetje met krokodillentanen in de Veiligheidsraad janken over de MH-17 en oologshitsen tegen de Russen maar andere volkeren aan hun lot overlatend, pleur maar even 400.000 euro in de kas van het Rode Kruis. Vang ze daar maar op in de woestijn, laat de Iraqi’s het zelf doen, en de Koerden. Niet ons probleem. En natuurlijk Quatar en Saudi Arabië hebben zeker boter op hun hoofd want die laten de kastanjes graag uit het vuur halen door het Westen. Dat daar keer op keer intrapt. Dat is de andere kant van de medaille.
Niet ingrijpen is geen optie, wel ingrijpen is een risicovolle optie, en ga zo maar door. En of dat nu een Arabisch probleem is ?
Doet me denken aan een fabel van de Griekse schrijver Aesopos (620-560BC)
Aesop, Fables 521 (from Babrius, Fabulae 57) (trans. Gibbs) (Greek fable C6th B.C.) :
“Hermes filled a cart with lies and dishonesty and all sorts of wicked tricks, and he journeyed in this cart throughout the land, going hither and thither from one tribe to another, dispensing to each nation a small portion of his wares. When he reached the land of the Arabs, so the story goes, his cart suddenly broke down along the way and was stuck there. The Arabs seized the contents of the cart as if it were a merchant’s valuable cargo, stripping the cart bare and preventing Hermes from continuing on his journey, although there were still some people he had not yet visited. As a result, Arabs are liars and charlatans, as I myself have learned from experience. There is not a word of truth that springs from their lips.”
Maar ja. Of dat écht waar is ?
Pingback: In sommige opzichten wordt de wereld wel degelijk mooier op den duur | Krapuul