De EU is de tweede grootste economie ter wereld. Na een eventuele Brexit zal ze op de derde plaats komen. Maar de gemeenschappelijke markt van 27 EU-landen is evenwel veel groter, ongeveer zesmaal, dan die van het Verenigd Koninkrijk alleen.
Aziatische bedrijven hebben veelal Groot-Brittannië uitgekozen als gunstigste productieplek in de EU. Daarvoor zal Engels als wereldtaal allicht een leidend motief zijn. Als er echter grenzen worden opgetrokken tussen de EU-27 en het VK, dan verliezen ze vrije toegang tot een markt van zo’n 450 miljoen consumenten. Dan zullen die bedrijven verhuizen, stelt Vijay Eswaran, CEO van een Maleisische multinational.
’s Werelds grootste en machtigste economische blokken zullen altijd prioriteit geven aan hun relaties met elkaar, en de EU blijft de grootste speler in de mondiale handel. Veelzeggend is dat Indonesië, de grootste economie van Zuidoost-Azië, een maand na het Brexit-referendum een handelsakkoord met de EU begon op te stellen – niet met het VK.
(Politico [vertaald uit het Engels])
Aan het einde van zijn verhaal maant hij de Britten goed na te denken over de positie die ze in de wereld na Brexit innemen. Het VK heeft meer nodig dan goede intenties en hoogdravende retoriek om als speler op handelsgebied in de wereld iets te betekenen.
Eswaran geeft gewoon een realistische visie. Wellicht wordt menigeen – Baudet; Wilders; Marijnissen – geleid door een nostalgie naar het verleden maar het is de toekomst die telt voor economische beslissingen en onze welvaart. Had Karl Marx niet ooit iets te berde gebracht over de essentie van het begrijpen van productiekrachten en productieverhoudingen?
