Twee meisjes die moederziel alleen, met een speciaal op maat gemaakte bomgordel om, doodsbang een drukke markt opgestuurd worden. Misschien zijn de meisjes gehersenspoeld en denken ze dat ze straks in de hemel zullen komen als maagd, waar ze verkracht zullen worden door mannelijke martelaren die zich opbliezen voor Boko Haram.
Een beetje bedremmeld staan de meisjes tussen de mensen op de markt. ‘Zullen we dan maar?’, vraagt het meisje aan haar medeslachtoffer. ‘Ik wil naar mamma,’ zegt het andere meisje, ‘ik durf niet.’ Het meisje dat wel durft troost het bange meisje. ‘Niet huilen, het is zo voorbij en we gaan meteen naar de hemel,’ stelt ze haar gerust, ‘en dan zijn we martelaar en mogen we misschien wel naast Allah zitten, is dat niet fijn?’
Het grote moment is daar. Het andere meisje durft nog steeds niet en huilt zachtjes haar bittere tranen. ‘Ik trek wel aan beide touwtjes,’ zegt de flinkste van het stel streng. Het bange meisje knikt en blijft stilletjes staan. Het bange meisje krijgt een laatste knuffel van haar gezellin. ‘Ik zie je zo weer terug in de hemel,’ fluistert ze zachtjes en trekt aan beide touwtjes. Een moment later een knal, met als resultaat een stel doden en nog meer gewonden en, niet te vergeten, een achteloos berichtje op een Nederlandse webpagina.
Pingback: Boko Haram en meisjes van tien | Defrysk's Blog